toplumsal kaygı ve endişelere en ufak yer ayırmayan toksik ölçüde bireysel yaşamlarınızla içten içe çürüdüğünüzü bile göremiyorsunuz.
sermayenin ucuz bir kuklasına dönüşüp emekçi sınıfla tüm irtibatınızı yitirdiğinizi görmek sevindirici, beş on seneye kalmaz sizi temsil eden hiçbir siyasi lider olmayacak.
