Şahsen ilkokul yıllarımdı. Hayatımda futbolun büyük önem taşıdığı zamandı. Köy okulunda olduğumuzdan mıdır yoksa öğretmenlerin zevkinden midir bilmediğim ve hala merak ettiğim durumdan ötürü maç saatlerinde okul tatil edilirdi. Haşan Şaş üstadımın ( kendisi azmi ve hırsıyla örnek aldığım futbolcudur ) Brezilyaya abanarak attığı gol hala gözlerimin önündedir. Ne günlerdi be.
(bkz: Ne kostarika ne de Çin Nede sambacı Brezilyaaaa Duysun sesimizi bütün dünyaaa Kulak versin Yıldıza ayaaa)
içinde bulunduğum nesil. o günleri hatırlıyorum da, tarifi olmayan bir heyecandı. bu yüzden dünya kupası her zaman çok daha farklı oldu benim için. pes'de vs oynamayı en çok sevdiğim kupadır bu nedenle. ilhan mansız'ın o golü, ümit davala'nın o değişik saç stili, brezilya maçı vs... insan nasıl unutur?
Ümit davala'li Hakan Şükür'lu hasan Şaş'li efsane kadroyu izlemis spikerin ceyrek final macinda attigimiz golle coşmasina şahit olmus bir zamanlar biz de dünya kupasindaydik diye iç geçiren nesildir.
iyi hatırlıyorum, gençtik o zamanlar. türkiye-kosta rika maçına yetişebilmek için lgs (liselere giriş sınavı, o zamanki adı)'den çıkıp koşturarak eve gittiğimi. o zamanlar kosta rika şimdiki gibi değildi, cacıktı. tek avrupa takımıyla oynamadan yarı finale çıkmıştık. 2 ev sahibini de yenen tek ülkeydik. vay be ne günlerdi.
ilhan mansıza nasıl ağğşıktık ağğbi... Saçlarını toplardı tepeden. Çok tatlıydı. Yalnız kupa dönüşünde kenafir gözlü taş ötesi alman manitasıyla sarmaş dolaş öpüş kokuş görmeyeydik iyiydi.
o zamanlar tabi disketten oyun oynuyoruz. hiç unutmam mahallede bilgisayarı olan tek çocuktum ve lotus diye bi disket oyununa sahiptim. eve en yakın arkadaşlarımı alıp o oyunu oynardık. sıkılınca painti açıp türk bayrağı falan çizerdik. zaten dışarısı boğucu sıcak. evde takılırdık akabinde maçlar başlardı. çılgınlar gibi kupayı seyrederdik. hey gidi günler hey.
Brezilya maçını izlemek için öğlen okuldan kaçmış ilhan mansız'ın altın golüyle çoşmuş saçını ümit davala gibi yapmış ev sahibi japonya'yı kendi evinde yenmesini izlemiş rivaldo şerefsizinin bacağına gelen topu yüzüne gelmiş gibi yapıp kendini yere atışını görüp ana avrat sövmüş ilhan mansız'ın roberto carlos'a attığı çalımla çoşmuş efsane nesildir. Evet.
sevinçten öyle bir bağırmıştımki 3. kattan eve gelmişlerdi çocuklara bişeymi oldu diye. evet o günleri yaşamak nasip oldu. hey yavrum be hasan şaşlar ilhan mansızlar ümitler hakan şükürler (o zamanlar forma giyerdi göt yalamıyordu)..güzeldi abi güzeldi.
şanslı nesildir. o ara güney koreli bir mektup arkadaşım vardı. bana bir mektupta belki ülkelerimizin takımları final- yarı final oynar ve bakarsın sizle karşılaşırız demişti. ben de bu kızın futboldan anlamadığı bayağa belli diyerek mektubu okuyunca gülümsemiştim. umarım ileride karşılaşırız diye de öylesine cevap vermiştim bu sözüne. aklımın ucundan geçmezdi dünya kupasında üçüncülük maçı için güney kore ile karşılaşacağımız. içine dolmuş herhalde kızın. ayrıca o mektup arkadaşım türkiye'nin güney kore'deki bazı maçlarına gidip türkiye'yi de desteklemişti. bu arada favori futbolcusu olarak ilhan mansız'ı değil tayfur havutçu'yu söylemişti. şunu da söyleyeyim kore savaşında türklerin yardımlarını sürekli vurgulamışlar dünya kupası maçları sırasında türklerin desteklenmesi için.
