insana verilen değerle ters orantılı olması, iç acıtan hikayelerin sessiz sessiz yaşanmasına vesile olur. bunun müsebbibi sadece yöneten kesim gibi görünse de çarşıda pazarda hilesiz hurdasız çalışmayan çoğunluğun ta kendisidir. vicdanı ölmüş ucubeler ülkesinde hayatlar, bedava, insanları hayatta tutan araçlar ateş pahası. bunun vebalini sadece yönetimlere yüklemek ne kadar doğrudur bilmiyorum. doğru, dürüst, çalışkan, namuslu insanlar bu sıfatlardan münezzeh bir yönetim şekliyle ne kadar yönetilebilir ki?
