toplumsal olarak önemli eksikliklerimizden biridir.herkes çocuğunu futbol okullarıan yazdırırken (bu çok güzel birşey tabii)o yaşta ki çocuklardan sadece birinin türkiye de yıldızlaşma ihtimali olduğunu düşünmemesi,ve bunlardan daha kötü bir anne baba örneği olarak,yetenek yarışmalarına çocukları çıkaran anne babaların ülkede çok fazla olması.
pek de kayda değer bulmadığım bir söylemdir. seçmeli ders olarak falan da kondu bu. yanlıştır. kendim severek oynasam da çocukken oynadığımız üç taşın daha beyin geliştirdiği aşikardır. ayrıca go varken satranç muhasebe tutmak gibi bir şeydir. *
acı bir gerçektir. ancak bir zamanlar bu ülkenin kıraathanelerinde dama oynanıyordu, satranç oynanıyordu. şimdi ise iskambil, okey, tavla gibi şansa dayalı oyunlar oynanıyor. bunun bu noktaya gelmesinde 1950'lerden sonra uygulanan kültür politikalarının çok büyük suçu vardır.
