uludağ sözlükte kadın olmak kadar zor olmasa gerek. aslında uludağ sözlükte yazan kadınlar bir başlıkla burada yaşadıkları zorlukları anlatsalar ne iyi olur.
sahiplenilmeyi gerektirir. annenin babanın sana hep; dışarıda kırılacak eşya, evde kullanılacak eşya muamelesi yapması ve başka bir sahip bulmadan rahat edemedikleri bir durumdur. cinsiyet bile değildir. türkiye'de eşyaların cinsiyeti olmaz.
ünzile olmak ve sadece bir şarkının karakteri olarak kalmaktır.
barda söylerler belki bir gün canlı müzik sırasında...
ya da youtube'de sezen aksu sıralı liste yapıldığında çalarlar...
rakı masasının mezesi olursun bir şarkı olarak, sanki bir kaç taşaklının malzemesi olduğun yetmezmiş gibi...
ama sen ünzilesin, ölümün bile kar getirmeli komik dünyaya.
nitekim ne ilk olacaktır ünzile, ne son...
20 sene önce elde çamaşır yıkama derdi, şimdi ise her tv kanalının revaçta olan dizi filmlerinin saatlerini, konularını, can alıcı noktalarını birbirine karıştırma riski. ikincisi özellikle çok zor.
Hala vücuduna anatomik açıdan bakılamayan,geri,geri,geri,ilkel,zihniyetin ortasında yetişen,ilk ve temel işlevi yürümek olan bacaklarının bile cinsel obje olarak değerlendirildiği,hakkında hala mini eteğin bile tartışma konusu yapıldığı,zekası kapasitesi gelişemeyen bünyelerin ortasında yetişen dişi olmaktır burada kadın olmak! Öyle ki feminenliği bile yaşayamazsınız!
gün içinde yolda yürürken, bir toplu taşıma aracında seyahat ederken veya işinizi yaparken tacize uğrama ihtimaliniz vardır burada. istediğinizi giyemezsiniz, önce acaba bunu giysem çok rahatsız edilir miyim, laf atarlar mı diye düşünürsünüz. küçük bir ayrıntı gibi görünse de hayatınızı kısıtlar bu durum.
erkeklerden hep bir adım geride durursunuz. yeri gelir hemcinsiniz bile kadınları yerer. örneğin bugün bir hemcinsimin "kadınlar iyi araba kullanamıyor ya" demesi gibi veya aynı şahsın "bizim mesleği* erkekler daha iyi yapıyor" demesi gibi. ataerkil bir toplumuz bilindiği gibi, e bir de ailede de erkek üstünlüğü varsa kadınlar bile kendi cinslerini yerip ikinci sınıf insan muamelesi yapabiliyor. yeteneklerin, becerilerin, zekanın cinsiyete indirgendiği bir ülke burası.
evlenmeden cinsel ilişkiye girdi diye öldürülen kadınların ülkesi burası, aynı durumdaki erkeklerinse sırtı sıvazlanır burada. aynı şekilde tecavüze uğrayan kadınları tecavüzcüleriyle evlendirenlerin, tecavüz sonucu olan hamilelikler için "siz doğurun devlet bakar" diyenlerin ülkesi burası ve bu ülkede tecavüzcüler serbest bırakılır.
sizden küçük erkek kardeşiniz gece istediği saatte eve gelebilirken kızlar saat sekizde evde olmak zorunda kalır burada. sonra da "kezban" diye yaftalanırlar, daha sonra kezban diye yaftalayanlar kendi kızları olunca akşam sekizde evde olma kuralı koyarlar. böyle de çelişkilerin ülkesidir burası.
erkek tarafından fiziksel ve/veya ruhsal şiddete uğrama ihtimalinizin olduğu bir yerdir burası. erkek eşini/sevgilisini terk edebilir, aldatabilir ve bunun sorumluluğunu taşımaz. ancak aynı durumu kadın gerçekleştirdiği zaman önce toplum tarafından "namussuz!" denerek itelenir. eşi tehdit eder kadını, kadın devlete sığınır koruma ister, o koruma hiç gelmez. belki de kocası tarafından sokak ortasında veya çocuklarının gözünün önünde veya bir tenhada öldürülür. sonra ne mi olur? adam büyük ihtimalle serbest kalır.
daha yazılacak çok şey var sözlük benim aklıma gelenler bunlar. feminist değilim, bunları sadece türkiye'de yaşayan bir kadın olarak yazdım. gördüğümüzü, duyduğumuzu, korkularımızı yazdım. iyi yanları yok mudur peki? vardır herhalde.
9 yaşında tecavüze uğrayan kız çocuğuna kendi rızası vardı diyebilmektir. Aşağılık erkeklerin sadece eşi, sevgilisi olduğun için seni sahibin sanmalarıdır. Sokakta dövülmek, öldürülmektir. Gece yalnız başına sokağa çıkamamaktır. iğrenç bir sürü adamla aynı ülkede yaşamaktır.
herkesin yakındığı temel konu, erkeklere gösterilen esnekliğin kızlara gösterilmemesi olmuş ama mantıklı ailelerde öyle bir şey yok.
çok geniş veya muhafazakar, kızla erkeği bir tutan aile mantıklıdır bana göre. benim ailem gibi. mesela, akşam sekizden sonra ne ben, ne de ablalarım dışarı çıkmaz. çıkarsak da ailece çıkarız. bana farklı, ablalarıma farklı bir uygulama söz konusu değil. sokaklar sapık dolu çünkü. başka bir örnek, birinden hoşlandığım zaman sırtım sıvazlanmaz ve tam aksine abartırsam azarlanırım. ayıp olduğu için değil, kendi ayaklarım üzerinde duramazken öyle şeyler düşündüğüm için. en basitinden bugün annemle beraber yolda yürürken çok güzel bi kız gördüm, gözüm takıldı. yüzü çok güzeldi çünkü. annem hemen iğneleyici şeyler söyledi.
böyleyken böyle. aklı başında insanlar, erkeklerin yediği her boku başarı olarak görmüyor yani.
sadece türkiye'de değil dünyada kadın olmaktır.2 ye ayırıyorum bunları biri gerçekten horlanan ve ezilen kadınlar, diğeri ise kendini özgür zanneden ama sistem tarafından sömürülen kadın.ilkini herkes biliyor zaten önemli olan ikincisi bu ablamız kendini modern ve özgür zanneder ama aslında kendisi sistemin erkeklere sunduğu cinsel bir objedir.sistemin idolleştirdiği tek tip kadın olmak için çabalar.magazin dergilerindeki kadınlar gibidir ya da onlar gibi olmak için varını yoğunu ortaya koyar.kilo verir incecik olur.makyaj yapar.ssitemin öne sürdüğü elbiseleri giyer.bunun gibi işte...anlayan anladı.
dünyanın her yerinde kadın olmak zordur. ama türkiye de daha bi zordur. çünkü belli kalıplarımız, batıl inanışlarımız var. kimin ne istediği sorulmuyor. ortada bir doğru var herkes onu uygulamak zorunda. görelim mi;
işte böyledir türkiye de kadın olmak. bu kadar baskıcı toplum sanmam diğer ülkelerde olsun. hem modern olmaya çalışıyoruz kendimizi parçalarcasına hem de köhne fikirlerden bir türlü kurtulamıyoruz. çelişki yumağıyız.
