maalesef türkiye' de her şey zor. erkek olmak, kadın olmak, dinci olmak, dinsiz olmak, öğrenci olmak, yolcu olmak, hancı olmak, hayvan olmak, tabela olmak her şey zor güzel memleketimizde maalesef. maalesef kendi kendimize zorlaştırıyoruz hayatı. velhasıl-ı kelam; türkiyeli olmak zor be kardeşim.*
şu bir gerçektir türkiye'nin çoğunluğunda kadın özgürlüklerini, hareketlerini kısıtlama çabası vardır. bir erkek fevkalade özgürken kadın o erkek kadar özgür olmayabiliyor. şahsen türkiye'de kadın olmak cidden zordur. türkiye çelişik yaşıyor bazı şeyleri. örneğin; avrupalılaşmaya çalışırken bir yandan da tutucu oluyor. bir öyle bir böyle. birlik düzen yok. kadınlarda bu karmaşanın içinde en zarar gören taraf oluyor. entelektüellinden krosuna kadar kadınları bir aşağı görme arzusu var. kadının yapısından kaynaklanan güçsüzlük hakim. türkiye'nin çoğunluğu bu güçsüzlüğü bilerek bazen acımasız oluyor.kadınlar güçsüz, çaresiz ve zavallı gözükebiliyor. bazıları kadın aklının başka başka şeyler düşündüğünü, gereksiz şeylerle uğraştığını düşünüyor. kadınlarla dalga geçiliyor, dövülüyor, değer verirmiyor. erkekler için kadınlar sıkıcı, mantıksız, çirkef gözükebiliyor. hep böyle düşünce hakim birçoğunda. erkek gidebilir ama kadın gidemez. niye kadınlara kötülük yapma meraklısı insanlar yüzünden. bir kadın tek başına sokakta dolaşamayacak mı yahu? illa bir fenalık kötülük etmek vicdanzıklık değil mi? kadın güçsüz diye mi oluyor bunlar? kadın da fevkalade güçlü olabilir isterse. kafasını kullanarak ne çok erkeği dumur eden kadınlar tanırım. sonuç ne oluyor peki aynı tas aynı hamam. değişen birşey yok. sokaklarda korka korka yürümekten çok bunaldı bu kadınlar. aşağılanmaktan hep güçsüz gözükmekten, dalga geçilmekten çok yoruldu. gitgide iğrençleşmeye başlayan bazı insanlarımız kadınları kadın olmaktan utandırıyor. kadınlar kaçmak istiyor başka başka ülkelere, özgürlüğün olduğu, kimsenin kimseye bön bön bakmadığı ülkelere. istiyor ama olmuyor hayat böyle kroların içinde devam ediyor.
