şiddetle kınanır ve de sen misin hasta olan diye çeşitli işkencelere (hastane koridorları, tahliller, acımasız hemşireler ve doktorların kendini bilmez tavırları)maruz bırakılır..
zaten paran yoksa hasta olma kardeşim denilir.
Dedem şeker hastası ve diyaliz hastası. Samatya'daki hastaneye ayağında çıkan yaralara oksijen tedavisinin cevap vermemesi ve yaraların durumunun ağırlaşması sebebiyle gidildi ve ameliyatla parmağından biri alındı. Daha evvelden de bir parmağı alınmıştı.
Lakin hastanede ilgisizlik, doktorların hastalarla acayip münasebetleri ve hastalara gerekli bilgilerin verilmemesi konusunda sıkıntılar yaşadık. Başhekimi devreye sokmamız sebebi ile doktorların tavrı daha da kötüleşti. işin aslı sistemde başıbozukluk almış yürümüş. Doktorların da uzun saat dilimleri çalışması da onların işini güçleştiriyor. Hastane sanki bir denek yeri. Eğitim hastanelerinin hepsi bu halde mi bilinmez lakin pek farklı şeyler de duymadım. Şişli Etfal'de de gerçi benzer durumlarla karşılaşmıştık. Okmeydanı'ndaki hastanede de.
Özeller dışında her hastanede ilgisizlik ve doktorların tavırları akıl alır gibi değil. Bir de bazı tedaviler için kendi belirledikleri yerlere başvurmaızı istiyorlar. Buradan da doktorlar komisyon alıyorlar. Daha iyi bir tedavi sunan yerlere başvurup araştırma yapınca konuyla ilgili utanmadan bir de azar çekmeye kalkıyorlar akıllarınca. Bir nevi sağlık sektörü rant kapısı haline getirilmiş birileri için.
Hastanede yüzünüze bakmayan doktorları özel sağlık kurumlarında görünce hizmetlerinin farkını görememek mümkün değil. Madem bu hizmet parayı görünce iyi olabiliyor, madem sizler bu hizmeti verebilecek yetenektesiniz, devleti ve insanları sömürmeyin arkadaşım. Baştan siktirip gidin.
Birçok tedavi türünü devlet karşılamıyor veya bir kısmını karşılayıp kalanlardan fark ödüyorsunuz. Lakin bu farkı hiçbir devlet memurunun veya normal gelirli kimselerin ödemeleri mümkün değil. Yani paran yoksa hasta olma. Olursan da kimsenin umrunda değil. Sosyal devletmiş, doktorluk hayat kurtarmacaymış falan hikaye. Paran yoksa öl öl!
Koskoca hastanenin diyaliz merkezinde diyaliz makinelerini kullanmayı bilen bir kişi mi olmaz arkadaşım. Elektrikler gidiyor, makinelerin hepsi duruyor. Jeneratör girmiyor devreye. Yahu o zaman ne şeyime hastaneyiz diyorsunuz kendinize. Makinelerde fazlasıyla kan kalması, birçok sağlık görevlisinin işini bilmemesi yüzünden hastalara çektirdiği eziyet, akıl almaz hatalar, çektirdikleri acılar... Koskoca hastanede elektrik gidince yürüyemeyen kimsenin bir alt kata inme şansı bile yok. Bekle ki elektrik gelsin.
Acil Büfe diye sikindirik yerde çamaşır suyu misali çaylar, yenmeyecek tostlar bilmemneler fahiş fiyatlarla satılsın. Ne hastaların sağlığına ne de cebine saygı duymayan bir anlayış! Sosyal devlet sadece yasalarında güzel memleketimin. Onu da yeni yasalarla, anayasalarla bir bir yediler.
Ağzına yüzüne sümkürdüğümün 3-5 delibozuğu cebini dolduracak diye binlerce insanın çektiği çileler, acılar, çaresizlikler... Mesleki eğitimden bihaber sağlık görevlileri. Hiçbiri mi teknik işleyişi ve bilgileri bilmez arkadaşım. Bu ne bozuk düzen...
insanlar umutsuz, insanlar çaresiz... Acı içinde düştükleri durumda adına doktor denen asalakların ego kusmaları. Sistemin onları da sömürdüğü noktada onlar da çarkın içinde pislikleşmiş ve yolunu bulmuş. Hastaları ve yakınlarını sömürüyorlar. Sonrasında yitirilen sağlık, çıkmaza giren çareler ve bu sistemin ağzına yüzüne sümkürmekten başka bir yapacak şeyi olmayan grup. Yemiştiniz memleketi. Şimdi sıçmışsınız da.
işkencedir. Bazı zamanlar ölsem de kurtulsam dedirtebilir. Türkiye'de sosyal sınıf farkından dolayı insanlar mağdur olmaktadır. Bu ülkede hasta olduğunda hastane kuyruklarında sürünmeden muayene olabilen insanlar sosyal olarak üst sınıftadır.* Kimse de demez ki 'benim gariban insanım ne yapar?' Maalesef ki okumuş, yol yordam bilen insanlar işini hallederken yardıma muhtaç insanlarla ilgilenilmez.
