ruhsal bir duygu durum bozukluğunu kimyasalla düzeltemeye çalışan sistem ve buna inanıp bu kimyasalları yutan kişilerin akıl sağlığı gerçekten bozuktur.
ciddi manada çok sıkıntılı günler geçirdim yaşadığım 30 yıl içerisinde ve şuan o dönemlerden en yoğun olanını yaşıyorum. tek terapim kedilerle vakit geçirmek bana iyi gelen bu. tüy müy yutuyorsun diyorlar saçma sapan kimyasallardan iyidir.
kapital sistem içinde aynı rolü üstlenmek zorunda kalan insanların bunu daha fazla kaldıramamasından dolayıdır. yaşayabilmek için daha fazla çalışan, dolayısıyla esasında kim olduğunu veya ne istediğini önemsemeyen insan psikolojisi bir yerde patlak verir. bu patlak da antidepresanlarla onarılır. burada mesele tamamen sistemin insanlara verebildiği kadar stres verip, edebildiği kadar işkence edip, bunu müteakip onlardan elde edeceği verimi sürdürmek için ufak tefek hileler öneriyor olmasıdır. daha iyi bir çözümü olan, sistemi değiştirip antidepresana olan ihtiyacı azaltabilecek bir babayiğit varsa beri gelsin.
Yanlış bir tedavi yöntemidir araştırmalara göre telkin ve dinleyerek tedavi yapılan insanların en etkili antidepresan kullanan insanlardan daha kalıcı kısa sürede çok daha fazla iyileştiği ortaya konulmuştur gerçi iletişim problemlerinden hastalanılmıyor mu zaten.
kadının orta yaşta, erkeğin ileri yaşta antidepresanı daha çok kullandığını ortaya koydu. Kadınların en çok 36-50 yaş aralığında, erkeklerin ise 51-65 yaş aralığında antidepresan kullandığı görüldü.
Zar zor okuduk, en zor olani basardik universiteyi kazandik asil zor olan 4 sene okumakti, okurken calistik ac kaldigim ve gururumdan ailemi aramadigim zamanlari bilirim, yurduydu harciydi kitabiydi yemegiydi derken 78 kilo olarak gittigim sehirden 69 kilo olarak dondum, iyi kotu bir is buldum. Cebim az da olsa para gordu, ezildim mi haddinden fazla. Simdi daha iyi bir yerde calisiyorum nispeten gelin gorun ki bu sefer de memleketin durumu yuzunden maliyetler kisilmis durumda isimi kaybetmekten korkuyor muyum evet, guvencem devam ederken ben baslamayayim da ilaca kim baslasin?
bugün türkiye'de antidepresanın en çok kullanılıyor olduğu illere bakma ihtiyacı duydum. elbette ki istanbul'da yaşayan ve buradan ayrılmak üzerine düşünen biri olarak.
her ne kadar baz alınacak olmasa da bu kullanım haritasının,il il insanların daha ferah olduğu yerleri bana gösterebileceğini düşünerek yaptım bunu. zira ayrılma kararını alırken gideceğim şehri belirlemek adına gösterge olarak kabul edilmese de ipuçları sunabilirdi.
listede kullanılan kutu sayısı değil nüfustaki oransal durumu göz önünde bulundurmak asıl olan.
son 9 ildeki kullanım durumunu göz önüne alınca psikoloji biliminin gördüğü itibarın eğitim seviyesi ile ters orantılı ilerlediğini farzedip elbette bu illerde ruhsal refahın yüksek olduğunu düşünemeyiz. o yüzden ilk 10 ilin değerlemesi üzerinden bir entry olsun bu.
lakin son 9 il arasında 32 bin küsürlük kullanım olmasına rağmen,gaziantep'in bulunuyor olması oldukça şaşırtıcı. zira oldukça gelişmiş bir yer olduğunu birincil göz ve ağız olarak söyleyebilirim. fakat şehirdeki nüfusun %60'ına yakını göç ile orada bulunmakta olduğundan bu şaşkınlık bir nebze olsun azalabilir.
insanın günden güne derdinin üstüne bir tane daha dert biniyo çok normal değil mi ? hele ki kadınlar için böyle geri zihniyetli ülke de yaşamak ne biliyim delirme sebebi ben hiç anormal bakmıyorum.
insanların psikolojisi artık haksızlığı ve adaletsizliği kaldırmıyor bunu belirtirken genelleme yapmak yanlış olur zira psikiyatristlerin bu kadar insanla uğraşacağını sanmıyorum, çözüm antidepresan ve bunun gibi sakinleştirici ler bunlar her 2 taraf için de kolay çözümler. Şu anda dünya da bir rekabet var ve bu her yerde herşey için geçerli, insanlar artık bu rekabete yetişemiyorlar buda insanı ister istemez olumsuzluğa teşvik ediyor. Teknolojinin toplum içinde yanlış kullanımı da dahil, insanlar da artık Asosyalleşme ve hayata karşı negatif düşünceler daha da mevcut, buda insanın mücadele ruhunu bitiriyor. Bana göre ise tek bir çözüm var, insanın kendisini bulabilmesi.
eleştirilerinize eşlik etmek istiyorum tüm iyimserliğimle yazmış olduğum ilk entrye rağmen.
bunda ülke insanının içerisine çekilmiş olduğu yaşam koşullarının maddi ve manevi tatmin yetersizlik başı çeker.
özellikle bu ilaç tüketiminin çok büyük bir bölümünü kapsayan 16-30 yaş aralığının politik,yönetimsel kusurlar sonucuyla buna yönelimleri de söz konusu.
bunların da başını ülke gençlerinin küçük yaşlardan itibaren ahmakça bir eğitim sistemi,deneme-sınama-sınav odaklı yerleştirme ve öğretim sistemi bununla birlikte başlayan kişisel bunalımlar,aile baskısını iliklerine kadar hissetme hatta daha öteye gidelim çevresel etkiler,ilişkisel çekişmeler/rekabetler çekiyor. en taze beyinler içinde olmak istemediği çabalara itilip,özgün yeteneklerini keşfedemeden,yönelim alanları belirleyemeden hayata hazırlanmak dolayısı ile daha en başından mutluluk,kişisel beğeni ve haz kavramlarının bütünsel gerçekliğini bilemeden koşuya başlamak zorunda kalıyorlar.
olmak istediğin,mutluluk duyacağın ya da hedeflediğin meslek grubunun eğitimini veren anfilerde,sınıflarda oturarak değil de sistemin sana müsaade ettiklerinde bulunduğun bir lisans eğitimi anfisinde yahut hangisi bana daha çok kazandırır,hangisi en az riski taşır kaygısıyla seçtiğimiz sınıflarda devam eder geçer bu süreç.
onunla da kalmaz tabii. okulun biter istihdam edilemezsin.
istikbal kaygısı,maddi-manevi yetersizlikle birlikte aylarca süren kimileri için yılları kapsayan gerilim ve stres dolu bir bekleyiş başlar..
yine önüne kpss ve türevleri olan sikim formatlı bir yazılı yoklama sistemi çıkartılır !
ya bir kez daha eşek gib oturur buna uğraş verirsin ya özel sektöre yönelirsin.
bir özel sektör çalışanı olarak koşullarımı ben biliyorum. birçok arkadaş da benim gibi biliyor. istisnalar da kaideyi bozmuyor.
istikbal kaygısı,maddi-manevi yetersizlikle birlikte aylarca süren kimileri için yılları kapsayan gerilim ve stres dolu bir bekleyiş başlar..
tüm bu süreçle içerisinde bir çocukluk ve gençlik dönemi geçiren insanlar nasıl olsun da insani ilişkilerinde bünyesinde biriken bu kirli suyu sterilize etme düzeyini maksimize etsin.
bu bile başlı başına kuvvetli bir ülkesel problemdir !
insanların duygusa ilişkilerindenden,ailevi ilişkilerinden,çevresel ilişkilerinden,bireysel bazdaki iişkilerinden,sağlık problemlerinden ve bilumum diğer sorunlarından bahsetmedik bile !
hükümet ve maliye politikası konulardan bahsetmedik bile !
güya yapıcı bir entry girip,direnelim kelimesi üzerinden konuşup bırakacaktım..
Çocuk yetistirmedeki başarısızlık ve boşanma sayısındaki artışa bağlı olarak artmaya devam edecektir. Çünkü insan olmayı beceremeyen insanlar yetiştiriyoruz. Çünkü insanlık vasıflarımızı kaybediyoruz.
rakamlara bak gözüm. ardından da git dünya pazarındaki satış rakamlarına bak bu ilaçların. (nüfussal oran tablolarına)
bunun psikolojik yardım gereklidir/gereksizdir tartışmasıyla alakası da yok.
türkiye'nin en saygın psikoloji uzmanları dahi bu durumdan şikayetçi olmaya başlamış adam burada holkomoz bolonçlonoyor edebiyatı yapıyor.
eminim yazdığım yazıyı okumamıştır bile.
6 yılda ülke nüfusunun 3 katı kadar kutudan bahsediyorum sana dingil !
ağzı olan konuşsun lafımız yok,boş lafa da yerimiz yok.
Durum gerçekten çok vahim. Çalıştığım yerde psikiyatrist muayene için 350 lira alıyor ve buna rağmen aşırı yoğun, yani daha az ücretli yerler kimbilir nasıldır. Çoğu da genç 17-23 arası.
kafa doktoruna gerek yok denilen zihniyetten sonra turkiyenin bilinclenmeye basladiginin gostergesidir. dertler ayni dertler, insanlar ayni insanlar. tek degisen artik psikolojik/psikiyatrik tedaviyi gereksiz gormemek.
