sayısı açıklanandan 1,5 kat daha fazla olan işsizlerimizin; örgün eğitime dahil olan akranlarının, işsiz sayılmamasından dolayı içlerini kaplayan istihdam umutlarının uçup gitmesi öğütlenecek; işsiz sorusu.
istek üzerine biraz daha açıklayıcı edit: yani sayısı milyonları aşan orduya; fırından yeni çıkmış ekmek kadar taze yeni cevherler eklenecektir. iş bulunacak işçiler ve bahsi geçen ülke Türkiye cumhuriyeti olunca; insanların elinde umut etmekten başka çare kalmıyor. ancak hayatları boyunca umut ederek yaşamak kendilerine yapacakları en büyük kötülük olduğundan; mesleklerinin dışında, vasıf gerektirmeyen işlerde çalışmaları öğütlenmelidir.
hali hazırdaki cari açık, ihracatın pekte yürümediğini gösterir. ihracatı teşvik etmek için devalüasyona ihtiyaç vardır. hükümetler bu başarısızlığa imza atmaktan çekinirler.
yerli ürün kullanmada sakız al ekonomiye can ver gibi basit görünse de bilinçlenme adına olumlu bir gelişmedir.
türkiye'de ki iş çok ama işi beğenen yok kafası var. işte o kafa yok mu o kafa. üniversitelilerin mezun olduktan sonraki hallerini bilmeyen zavallıların kafasıdır. ha bir de iş-kur sıralarında iş bekleyen işsiz ve daim işsiz kalabilecek yurdumun insanı var, o insanlara bunu biri anlatsın.
1- herkese mecburi askerlik koyarak bir meşgale çıkartırım. erkek çalışacak nüfusun en verimli yıllarından 1.5 yılını yerim.
2- her gencin ortaokul lise ve üniversiteye gitmesi için okullar açarım. en az liseye kadar mecburi yaparım. hem okullarda çalışacak kişilere iş çıkar hem insanların ömrünün 7 senesini tüketirim. gerekirse herkesi üniversiteye alacak formüller icat ederim. 4 senede öyle yesek 11 sene.
3- dünyanın en hızlı çoğalan 2. ülkesiyiz. doğum kontrol yöntemlerini teşvik eder, uygar ülkeler gibi çoğalmadan yaşamayı teşvik ederim.
4- herkesi erken emekli yaparım. süper emeklilik icadı çıkartırım. geri kalan primlerini isteyen yüksek fiyatlardan öder ve parayı çok verenler emeklilik maaşınıda çok alır.
şimdi bir genç var diyelim. üniversiteye kadar okutsak 24 yaşlarında okulu bitirir. o ara biraz gezer tozar 25-26 yasına gelir. askere yollarız geldi gitti derken 28 yaşını bitirir. sonra 1-2 sene ıvır zıvır işlerde çalışılır yontulur. her işi yaparım abi dediği gün bir işe yerleştiririz. yaş oldu 30. akıllı olan çocukken evladını sigortalı göstersin bir kaç ay.
38 yaşında da ödenmesi gereken primlerini ödemesi şartıyla emekli ederiz. gelen toplu parayla kasamız dolar.
bunların hepsi yapıldı arkadaşlar ve bir ülke batırıldı. günü kurtarmak için işsizlere iş bulunabilir. ama kesinlikle bu gibi metodlar işe yaramaz.işsizlik ancak ekonomiyi canlandırmakla olur. ekonominin canlanması için inişli çıkışı bir ortam değil istikrar gerekir. yoksa herkes parayla para kazanmak için parasını bankalarda bekletip kriz dönemlerinde faizden, borsa ve döviz iniş çıkışlarından faydalanmaya çalışır. 199o'ların son yarısında öyle şeyler oldu ki önüme gelen herkes borsacıydı. iş yerinin çaycısı bile bankamatik ile borsada işlem yapıyordu. zaten bankalar o zamanlar bankamatiklere borsa işlemlerini koydular.
işsizlere iş bulacağız diye olmadık işler yapmaktansa direk para verilsin daha ucuza gelir. zaten bazı insanlar kronik işsiz. gençliğinde krizlerle boğuşan bir ülkeyle karşılaşanların dayısı olmayan, özel bir becerisi bulunmayanların bir kısmı iş bulamadı ve artık iş bulmaktan umudunu kesti.
uzun iş öyle bi anda birden olacak bir iş değil baya sağlam bi polotika ve alt yapı gerektiren bir iş.
öyle sihirli değnek dokunmuşcasına olacak birşey değil.
