Birbirinden bazı farklılıklar gösterse de iki gelenek günümüze kadar yaşayabilmiştir. Bunlardan biri Köylü Tiyatrosu geleneği, ikincisi ise Halk Tiyatrosu geleneğidir.
Türk köylüsünün eski bolluk, kuttörenleri ve çeşitli canlıların taklitleriyle birlikte olan seyirlik oyunları zamanla değişikliklere uğramasına karşın, günümüze kadar yaşayabilmiştir. Köylümüz zamanla geleneksel oyunlarına kendi toplumsal yaşantısını katmış olmakla birlikte, bu gelenek Türkiye'de öteki ülkelere göre bozulmamış ve süreklilik göstermiştir. Halk Tiyatrosu ise, değişik bir çevrenin malıdır. Kentlerde oluşmuş bir tiyatrodur. Türkiye'nin başka yerlerinde de görülmekle birlikte Karagöz, Ortaoyunu gibi geleneksel halk tiyatrosu türleri istanbul'un malı olmuştur.
muhsin ertuğrul'dan önce, muhsin ertuğrul'dan sonra olmak üzere iki döneme tanıklık eder. önce olanı, daha çok halkın gelenek-göreneklerine dayalı çeşitlemeler içeriyorken; sonrası, modern tiyatroyu ve onun elemanlarını içerir.
eskiden film ve dizi yıldızı olmak için tiyatronun tozunu yutmuş olma şartı aralardı. cast ajanslar sayesinde artık bu gelenek bir son buldu ve olması gerekenin kat be kat altında ilgi gören türk tiyatrosu ilgisizlikten dolayı tükenme aşamasında.
Literatürde Şinasi nin şair in evlenmesiyle başlayan ve -bana göre- hala yerinde sayıklayan sanat dalı. Şinasi görücü usulü ile evlenmenin yan etkilerini anlattığı bu oyunda aslında geleneğinden tam anlamıyla kopmasa da gelenekseli formatlamıştır. Dil, tarih, sanat hepsi birikimli ilerleyen şeylerdir. Gövdesinden kopardığın zaman büyümez. Tanzimatçılar ın ruhu şad olsun.
