türk insanıdır. öncelikle yapımcı hedef kitleyi belirlemeli hedef türk insanıysa başka hiçbir milleti etkileyecek bir film çekemiyoruz malesef çünkü türk insanını etkilemek için olma olasılığı düşük kahramanları evire çevire saatlerce anlatıyoruz ve daha önce bu insanların hikayeleriyle büyümemiş insan bundan etkilenmez sadece sıkılır.
hedef kitlen tüm insanlıksa türkü o kadar etkileyemezsin. insanın saatlerce beklediği sahneyi pat diye gecersende "bu neğğğ yeaa şanlı osmanlı askeri böyle mi gösterilir peh püh" diye tepkiler alabilir türkiyeden. hadi dış pazar kurtarsın diyeyim bu sefer de risk çok yükselir.
çünkü türk milletinin ya kendini güldüren filmlerden hoşlanması yada aşk üçgenleri sevdikleri kadar gepmetriyi sevmemelerinde ötürü, belli bir profildeki kitleye belli tarzlarda yapım sunmaktan kaynaklanan sektör ıkınmasıdır. hala zengin a kişisiyse fakir b kişissinin aşkı yada arkadaşının sevgilisine atlayanları izleyen bir üfustan bahsediyoruz. hayalgüçleri sınırları, beyin fırnıtası yaptıran filmleri izleyince beyni burnundan akan bi nüfüstan bahsediyoruz. aptal kesime satmak için senaristlerin çok kasmasına gerek yok.
gaz kaçırmaya, geğirmeye, bel altı esprilere katıla katıla gülen insanların bulunduğu; ve bu tip bayağı esprilerin uçuştuğu filmin gişe rekorları kırdığı bir ülkede sinemadan bahsetmeyin.
gelişmiş, kalkınmış sinema dünyada da yoktur dolayısıyla türk sineması da gelişmemiştir.
şimdi şöyle, amerikan filmleri ticari boktan, fransız filmleri kimse anlamıyor herkes fransız kalıyor ingiliz filmleri soğuk, italyan filmleri spagetti bilmemne, uzakdoğu filmleri yapmacık e? neye göre gelişmiş kime göre gelişmiş.
herkes sinema eleştirmeni olunca dünyada kalkınmış sinema bulamazsın.
sürekli kendisini tekrar eden ve takıldıkları bazı yerleri aşamayan sığ yönetmenlere ve senaristlere sahip olduğumuz gerçeğinden kaynaklanan nedenlerdir.
diğer yandan türkiye'de hala sanat filmi piyasa filmi diye saçma sapan, tanzimatçı komprador bir ayrışma var.
çünkü amerika* da en kötü filmi bile milyonlarca kişi tarafından izlenirken, türkiye de 10 bin kişi bile izlemiyor. insanların refah seviyesi,kültürü,içinde bulunduğu sosyal ortamdan dolayı etkin olmalarına bakarsak, türkiye standartlarına göre üst düzeydir.
ayrıca filmlerini, en tırt olanlarını bile dünya genelinde pazarlarken, türk yapımcılar neredeyse 5-10 kopyayla sinemalara verebiliyor. o da en kuytu köşedeki sinema salonları oluyor.
haliyle böyle bir potansiyeli olan bir sektörle, türk sinemasını karşılaştırmak haksızlıktır.
halkta sanatsal bir estetik olmadığından kaliteli filmlerin gişe yapmaması.
ama halk böyle istiyor diye çok kötü filmler çekilmesi ,
o çok kötü filmler yüzünden türk sinemasını dünyada kimsenin sallamaması.
çünki bizde amerikan filmlerinde olduğu gibi fantastik, bilim kurku, aksiyon olan senaryolar yok. olsa bile bunları filmleyecek gelir ve teknoloji yok. olsa bile bunları bir araya getirecek ekip yok. olsa bile hakkını verip övecek medya yok. olsa bile hakkını verecek seyirci yok.
türkiye'de senaryo eksiği falan yoktur. türkiye'de oyuncu eksiği de yoktur. eksik olan şeyler gerçek sinema tutkunu yapımcılar ve gerçek seyirciler.
mesela arka sokaklar, yahu her bölüm iyi sonla biten şey 3 sene izlenir mi? izleniyor? ulan tamam iyilik kazanıyor halk seviyor eee arkadaş x karakterinin başına aynı olay 4.ye geliyor ve seyirci hala yiyor. sonuç olarakta yapımcı risk almıyor keriz gibi sövüşlüyor.
mesela akasya durağı, çiçek taksinin kopyası. ulan avukatlıkta okuyan taksici bile aynı insan utanır başka bölümde okutur ama yok. avukatlıkta okuyacak kıskanç bir sevgilisi olacak. yediler mi? alayı yedi.
adanalı, wasabi filmiyle başlayıp türkleşen dizi. ben hayatımda bu kadar boş sahnenin çekildiği bir dizi görmedim. yahu herif repliğe girecek 15 saniye bakışıyorlar(aslında daha fazla). çekimlerine de katıldım. yönetmen oktay elimizde birşey yok uzat diyor.
daha neler neler hepimizin bildiği şeyler. oysa biz ne güzel diziler izledik. al ikinci bahar, sıcak saatler, süper baba. bir bakın şu an yayımlanan dizilerin hangisinde sıcak saatlerin sıcak repliklerinden var. hangi dizide babayı oynayan karakteri şevket altuğ kadar sevdik.
kimse senaryo yok dizi yok film yok diye hayıflanmasın. hepsi var ama kaliteli seyirci yok. müşteri biziz, yani yemeği seçmek bizim işimiz.
tv.de gösterilen binlerce dizi de sinemanın ekonomik yönden gelişememesinin sebepleri arasında verilebilir. çünkü insanlar artık o kadar üşengeç ki bir sinemaya dahi gitmek istemiyor lâkin tv.deki diziler onun evine geliyor ve de elektrik masrafı dışında bir ücret ödemeden. biliniyorki bütçe ne kadar fazla olursa, iyi oyuncular ve orijinal bir senaryo ile o kadar iyi bir film çekilebilir. bu sebeple sinema severlere de burada bazı görevler düşmektedir.
tabiî bir de filmin şimdiki medya tarafından reklamının da yapılması gerekmektedir. örneğin bir gora filmi vizyona girmeden o kadar çok reklamı döndü ki kanallarda, anahaber bültenlerinde , seyirci kitlesi çoğaldı. örneğin bir komedi filmi olması önemli değil bu herhangi film de olabilir.
