şuan görüldüğü üzere, türkün tek dostu yine türktür.
fırsatını kollayan ermeni dölleri; bu zor günlerde hemen tekmeler olmuşlar.
daha 2002'de ''vallahi biz türküz-müslamanız'' diyen adamlar şimdi ''biji-biji'' diyerek dağlara koşmuşlar.
allah türk'ü her daim korusun.
yoksa bu küffarlar dünyanın çivisini çıkarmaya niyetli.
neye dayanarak söylediğini merak ettiğim söz.
din desen, din ırk ayrımına gitmez, ümmetçilik vardır, hristiyanın hristiyandan başka dostu yok gibi.
e türkiye de sağ sol, kürt türk, laik dinci diye yıllardır ne olsa da ikiye üçe ayrılıp birbirimizi yesek diye bakıyor.
saçma yani ne anlatıyorsam daha.
bu sözün psikolojik boyutunu inceleyen psikologların olmaması da ülkedeki bir sorundur. metafor yapmak gerekirse, ben yalnızım ben yalnızım ben yalnızım diyorsa o insan, hakkında ''yalnız ve güzel ülkem'' yorumu da yapılır.
sen deli değilsin, yüz kere deli derlerse sana delir olursun.
"yurtta sulh cihanda sulh" cümlesini sırf atatürk söyledi diye ezberden okuyan, geçtim dünyayı falan daha burnunun dibindeki tüm komşuları ile gerek sosyal gerek politik gerek ekonomik anlamda savaşın eşiğinde, kavgalı bir şekilde yaşayan, rahatsız bir millet ve o milletin devletinden çıkması gayet normal ve doğal olan bir cümledir. ama ne hikmettir ki ben doğdum doğalı bu ülkede iç savaş hiç bitmedi, devamlı birileri alevi-sünni, türk-kürt, türbanlı-kemalist vs. vs. diye birbirini yedi ve hala yemeye devam etmekte son hızla. bu nasıl dostluktur anlamadım.
