Türkçe'ye en az uyum sağlayan harfler Arap harfleridir
Kültürel anlamda çokça etkileşim kurduğumuz iranlıların yaptığı değişikliklerle kabul ettiğimiz bu alfabede Türkçe'nin sekiz adet ünlüsünün yani, a ve e, ı ve i, o ve ö, u ve ü'nün karşılanamadığı açıktır. Arap Harflerinde elif, a ve e için kullanılır. "Ya" harfi hem i hem y, hem de ı'dır. Vav ise hem v'dir,hem de o ve u,ö ve ü'dür.
Tanıdığımız kelimeleri belirtiler, ipuçları ile okuruz. Bilemediğimiz isimler eğer Goethe gibi ecnebi bir isimse "köte" de olur "güte" de. Ecdadın isimleri ve yer adları ise meçhuldür. Ç ve p harflerini iranlılar ilave etmiştir. 19. yüzyılda Şemsettin Sami gibi büyük adamlar, sekiz sesliyi ifade için çok gayret sarfetmiştir. Bu gibi temkinli ıslahatçıların yanında Latin harflerini önerenler de olmuştur. Nitekim Türk tiyatrosunun öncülerinden Azerbaycan'ın ünlü yazarı Mirza Fethali Ahundzade bizim Tanzimat ricaline böyle bir Latin alfabesi taslağını da sunmuştur. Doğrusu Mirza'yı terslemedikleri açık; hatta bir mecidiye nişanı ile taltif edilmiştir.
Bizim Latin harfleri Latin harfi olduğu için en mükemmelidir. Zira Romalılar eski Doğu'dan Fenike ve Yunan alfabesinden süzülüp gelen en mükemmel imlemeyi ortaya koydular. Bu alfabeyi kullanmak Türk dili için bir kazançtır. Hiç şüphesiz, yüzde yüz mükemmel bir alfabeden de söz edemeyiz. Kullandığımız kalın k (Kaf) ve ince k (Kef) sorunu var, sonra uzun telaffuz edilecek a var.
ilber Ortaylı, Türkiye'nin Yakın Tarihi, istanbul 2011, s.81-83
