durdurulamaz istektir. sağ tarafta bi insan kafası çıkar, sol tarafta tavşan gülümser, karşıda horus'un gözü belirir. ayrıca kaybettiğiniz bir şekil yüzünden çıldırıp, dakikalarca aynı şekli bulmaya çalışırsınız. bulduğunuzdaki mutluluk ise paha biçilemezdir.
bir tek benim yaptığımı zannettiğim, ama yalnız olmadığımı anlayınca rahatladığım durum. bir keresinde gördüğüm şeyi çizmeye karar vermiştim ama neyse ki yapmamıştım. biraz iğrenç olacak ama şunu da söyleyeyim; sıçarken aklınıza bunların gelmesi oldukça doğal imiş, sıçarken ortama salmış olduğumuz gazlar aynı zamanda beyin aktivitelerini de artırıcı bir etki yapıyormuş. şimdi açıklanması gereken bir soru daha var: neden gece yarısından sonra böyle abidik gubidik konular hakkında google search yapasım geliyor?
sıçarken hayal gücüne gelen cesarettir. boy boy serpilir düşünceler, oradan, buradan, sıralı, sırasız... en çok sıçarken çaresizdir insan. bu koltuk altına saplanan parmağın zıplaması gibi kaçınılmazdır. beyin kötü şeyleri akla getirmek istemez. mazallah bi afet olsa ya sıçarken? yo. sadece başka şeyler düşünmek lazımdır sıçarken. hafifleten şeyler.
bok ile matematiksel işlemler yapanlar mevcutken gayet doğaldır bu da. bildiğin sayıya benzetip, toplamı çıkaran arkadaşlarım var. anlattıklarına göre de bu onlara öss sınavında da büyük katkı sağlamış.
