ben çok çok küçükken daha tam otomatik çamaşır makineleri çıkmadan önce küçük makinenin içinden çamaşırları çıkarmak için annemin kullandığı odun parçası.parmakları vardı hatırlıyorum. ama ben onu çamaşır çıkarmak için kullanılan eşya sanıyordum, gizli gizli sırtımı kaşırdım onunla. aslında onun sırt kaşıma aleti olduğunu şuanda öğrendim.
tahtadan el şeklindeki alet. anılarımı süsleyen gerilimli iki elden biri. diğeri, ojeli uzun tırnaklı sabunluk olan el.
bide konu üzerine döktürülmüş şu şiire göz atmakta fayda var,
elinin uzanamadığı bir yerinin kaşınması sırtında
büyük bir acı değil belki...
ama onu 'hayatım şurayı bir kaşır mısın' diyebileceğin sevgili birinin olmaması çok hüzünlü değil mi?
seni sevdiği için, karşılık beklemeden yapacak biri...
evet, ben de kaşıtabilirim sırtımda ulaşamadığım yerlerimi bir görevliye,
ama para veririm ona bunu yaptırmak için.
ve bu büyük acıyı sen asla anlamadın canım dargelirli kardeşim,
sen bana imreniyorsun ben sana.
paraynan saadet olmuyor demedim mi ben sana?
hana ana dana...
