Namus, haysiyet, emek. Bu gibi kavramlar için her türlü kavgaya girilir.
Onun haricinde yok niye yan baktın, yok gak guk yaptın filan bu tip kavgalar sadece it dalaşı.
Kavganın içinde olmak iyidir gelgelelim sabah erken kalkıp işine giden ya da büyük fikirlere gebe bir adamın kitap yazmadan önceki sancıları da bir kavga halidir.
kaçmak ne demek . o sana 3 vurana kadar sen en azından 1 vurursun . ama ilk darbede düşersen bilmem .sayı çok önemli değil kafa ,yumruk ,tekme artık allah ne verdiyse .hem boy 1.85 ,kilo 95 olunca zaten kolayına sataşan çıkmıyor .
namusuna, onuruna, ekmeğine halel gelmedikten sonra o karaktersiz benim amına koyim.
doğrudur, en fazla dayak yersin. ben de onu diyorum zaten en fazla dayak yiyeceğin bir şey için bu kadar şova gerek yok. sizi bilmem de, sırf yolda omuz yediğinden kavga etmek, sonrasında saatlerce karakolda kalmak, hakimin önünde sanık olarak ifade vermek, olası durumda 5 yıl tekrar kasıtlı bir suç işlememek için diken üstünde durmak bana karakterden ziyade akılsızlığı çağrıştırıyor.
toplumda ağır bir cinnet durumu var hafız. osuruktan bi hadise için kavga etmek, kotrolünü kaybedip katil ya da maktul olma durumu falan bunlar çocuk oyuncağı değil. istediğin kadar delikanlı ol, bazen yutkunmayı bileceksin; yerini, yakınlarını düşüneceksin. bundan gayrısı da bana ucuz kabadayılık gibi geliyor.
bizim lisede değişik versiyonu vardı. Dayak yiceni anlayınca ağlamaya başlardı, kaçmazdıda. ironik olarak hiç dayak yemeden kurtuldu. Neden böylesin diye sorduğumda "saane abe yieaaa" diye gevşek bir cevap aldım. Nasıl baktıysam yine gözleri dolmuştu.
adam gibi, delikanlı gibi, erkekçe ve soylulukla dayağını yeyip hastanede yaralarını sardırmak varken koşarak kaçan, kaçarken de tehdit ve küfürler savuran sözde erkek. Hoşlanmadım senden. Zaten babanı da sevmezdim.
