anne hangi takımlısın diyorum, "kalatasaray" diyor.
tamam o zaman renklerini söyle diyorum.
lila'lı siyah diyor.
(mor forma'da kalmış o)
türkiyede kalatasaraylı avrupada da siirt zaragoza'lı aslında.
.....
geçen anneler günü diye onu şelaleye götürdük. sonra kalabalık arasında kayboldu. telefonunu arıyoruz açmıyor. korktuk tabi birşey oldu diye. zaten telefonu çalsada haberi olmuyor kendi telefonunun çaldığından. zaten çağrı gelmiş'i de bilmiyor. bi çalgı at hele diyor. sonra bi baktık ki geldi üstü başı ıslanmış,
+anne nerdeydin çok merak ettik?
-tıropink yaptım. dedi.
biz öyle kaldık işte bekledik kurumasını.
..........
hafta sonu kardeşlerimle film kiralayıp seme gibi yatıyoruz tv karşısında. dün annem her zaman ki gibi televizyon önünde durup film başlamadan önce çıkan universal picture bölümüne bakıp umursamazca arkasını döndü ve;
-ben bunu izlemiştim. dedi.
...........
annem masa üstü bilgisayarın üstüne sürekli dantel örtüyor.
+bu ne ya anne?
deyip kaldırdım en son, cevabı yıktı bizi..
öğrenciyken, odamda bulduğu iskelete ait parcaları hic hata yapmadan yatağımın üzerine bi güzel yerleştirip üzerini kapatmasını hala unutamıyorum. neden yaptığını sorduğumda ise; ölüye saygısızlık yapmak istememesini gerekce olarak göstermiş ve ruhuna fatiha okumuştu.
şimdilerde ise onca yaşını hiç umursamayıp araba kullanmayı öğrenmeye calışıyor büyük bir gayretle canım anam.
dokuz çocuğunun dokuzuna da eşit sevgi gösterebilen, her sabah beşte uyanıp inekleri sağan sonra çayıra çıkaran, kocası taramalı tüfek gibi aralıksız küfür etme kabiliyetine sahipse de ağzından ona karşı tek kötü söz çıkmayan, yatalak annesine ayrı yetişen ona her gün yemek yapıp götüren, onun evini temizleyen, cebine beş kuruş para konmayan buna rağmen çocukları üç beş neyse artık göndermeye yeltendiğinde kendi ölüsü üzerine yeminler ederek reddeden, sen harca yemek ye kıyafet al arkadaşlarınla gez diyen, şeker hastası olan, kimseden şefkat ve bakım görmeyen görmeyi de beklemeyen, yaş alıp ihtiyarladıkça köşesine çekilmek de neymiş anneliğin dozunu arttıran, imkanı olup arayabildiğinde "ankara'da kavga çıkmış * sen karışma sakın" diyen, mümkün olsa söküp ciğerini sana vereceğinden adın gibi emin olduğun anneye sahip olmaktır.
bu yükün ağırlığı altında cızbız olana dek ezim ezim ezilmektir...
evden kaçıldığı bir gün arkadaşlarına haber verip * msn ve facebook hesaplarına giren, oradan çocuğunun en yakın arkadaşına ulaşan ve çocuğunu şıp diye bulan anneye sahio olmaktır.
not:bu olay benim hayatımdan alıntıdır.
annem bize (çocuklarına) bazen mankenlik yapıyor. döbişi kocaman, gıdısı falan var. yani işte bildiğiniz manken yürüyüşlerini yapmaya çalışıyor. ellerinide beline koymuş. dönüşlerde de victoria secret defilelerinde yapıldığı gibi göz kırpıyor. biz dört kardeş yarılıyoruz gülmekten. o hiç ciddiyetini bozmuyor. sonra aniden hoplayıp şımarıyor. ama şimdi pek yapamıyor ameliyat oldu çünkü.
