sokaktan geçen herhangi bir insan olmaktır.
sıra dışı insanların senin adını bile bilmemesidir.
varlığının ve yokluğunun kimse için bir şey değiştirmemesidir.
bu dünyada bir yaşama amacının bile olmamasıdır.
o kadar sıradan olmaktır ki bu sıradanlığın seni "sıra dışı" bir kimliğe büründürmesidir.
birileri ısrarla, tüm kaybedişlerine rağmen kendi yolunda ilerlemeyi denerken, birilerinin de çoktan denenmiş yolları tekrar denemekte ısrar etmesidir.
ne kötü bir şeydir sıradanlık. misal, bazı yazarlara bakıyorum sürekli "bi x değil, x var dediler geldik, adam x beyler" gibi bkz.larla sığıntı bir tavırda süregiderken acaba hiç mi farkında değiller marjinal faydayı tükettiklerinin, orijinalliğe dair hiçbir ibare taşımadıklarının? rüzgarda bir toz parçası* bile özgün(demin orijinal dedim ya, onun türkçesi) bir nitelikte iken, sıradanlık insan topluluğu içerisinde, amaçsızca sürüklenmektir. benzetilebileceği bir şey varsa akvaryuma atılan bir yeme üşüşen balıklar olmaktır. sorgusuz sualsiz içgüdülere göre davranmak, "yenik düşmektir". sıradanlık kötü şey vesselam.
her gün tek tip insanların arasında dolaşa dolaşa onlardan biri olduğunuzda üstünüze yapışan şeydir. herkes aynıdır, her şey aynıdır, her gün aynı şeyler yapılır, farklı hiç bir şey yapılmaz. işte o zaman hayatınız, kendiniz ve çevrenizdeki her şey sıradanlaşır.böyle bir şeydir işte sıradanlık.
