"zen düğünü" adlı hikayesiyle insanı kendine çeken hikaye kitabı.
--spoiler--
"zen düğünü" hikayesinde charles bukowski'nin çoğu kitabında baş kahramını olan henry chinaski zen üstadıyla kavga eder ve o süper cümleyi kurar "sende şimdi üstadını buldun o.çocuğu!"*
--spoiler--
--spoiler--
"Hiçbir erkeğin bedeline katlanamayacağı kadınlar vardır. Ama birinin bıraktığı yerden devam edecek bir ahmak çıkar mutlaka. O yüzden onu terk etmekten ötürü bir suçluluk duymadım."
--spoiler--
bukowski'nin yüzde tebessüme neden olan kitaplarından. e- kitap şeklinde de okunabilir ki ben öyle okuyorum. alttan da hafif bir fon müziğiyle tadından yenmez. fon olarak bir kaç hadsiz tavsiye:
(bkz: shape of my heart)
(bkz: slow day)
(bkz: turning tables)
delirmenin birden fazla yolunun olduğunu söyleyen adamın kitabıdır. Ayrıca hikayelerinde kullandığı dil ile burroughs'dan daha iyi yazar olduğunu gözler önüne sürer. kendi hikayeleri. kurgu da olsa, hali hazırda başına gelebilecek olanlar.
'ben deliği dövdüm, dövdüm ve dövdüm. sonra bütün duvarlar üzerimize kapandı'
Oğlan gitmişti, sıçmam gerekiyordu, tuvalet tıkanmıştı; ev sahibi üç gündür ortalıkta yoktu, bokumu alıp kese kağıdına koydum, sonra dışarı çıkıp öğle yemeği yanında işe giden biri gibi kese kağıdı ile yürümeye başladım, sonra boş bir arsaya fırlattım kese kağıdını. Üç ön söz, üç parça bok. Kimse bilemezdi Bukowskinin nasıl acı çektiğini.
Yatay pozisyonda kadınlar ve ölümsüz şöhret düşleri kurarak daireme yürüdüm, ilki hoş olurdu, ve kese kağıtları bitmek üzereydi, saat sabahın onuydu, postacı gelmişti. Beilesden bir mektup, Yunanistandan, orada da yağmur yağıyormuş.
iyi öyleyse, sonra içeri girdim ve yalnızdım yine, ve gecenin deliliği gündüzün deliliğiydi, yatağa yerleştim, yatay, tavana bakıp amına koduğumun yağmurunun sesini dinledim.
