ilkokul 4. ya da 5. sınıfa kadar her hafta mutlaka bir kez sınıfça yediğimiz dayaktı.
öğretmenimiz çok iyi biriydi. migreni tuttuğu zaman ise şeytana dönüşürdü. sınıftaki yağcı öğrencilerden birinin babası marangozdu. dedim ya yağcı işte, gitti bir tane sopa getirdi. artık sıra dayakları o sopayla yapılmaya başlandı. o sopayı getiren ise tenefüste sınıf dayağı yerdi.
şimdiki aklım olsa herhalde karşı çıkardım bu uygulamaya. ama neyseki ben en uslu ve çalışkan öğrenci olduğum için bana sert vurmazdı. ben de yağcı olana vurmazdım zaten.
sürekli tek olarak dayak yiyen öğrenci için hiç de kötü olmayan olaydır çünkü o ukala çalışkan kızlar ve salak oğlanlar da sonunda tatmışlardır cetvelin tadını avuçları yana yana.
orta okulda bol bol kurunun yanında yaşta yanar misali girilen sıradır. hoca gaza geleceği ve aynı zamanlarda yorulacağı için en iyi taktik en sonlarda saf tutmaktan geçer.
sınıfta şımaran 3-5 pije uygulanması gerekirken, diğer öğrencilerin de gözünü korkutmak adına tüm öğrencilere uygulanan dayak türüdür. sonuçta şımaran öğrenci, ''euhe, madem herkes zopa yiyor, biraz daha şımaralım da şunların dayak yiyişini izleyelim'' düşüncesiyle pijlik yapmaya devam eder, tüm sınıfı kendiyle beraber yakar...
ilkokul birinci sınıfta maruz kalmış olduğum eylem. 40 kişilik köy okulunda öğretmenin 3. tur sonunda yorulmasıyla sona eren bu faaliyet sonucu cetvel darbelerinin bıraktığı morluk bir kaç gün içinde geçmektedir. geçmediği taktirde doktorunuza, geçse de geçmese de kafayı yemiş öğretmen için de milli eğitim müdürlüğüne ve psikiyatriste müracaat ediniz.
dayak cetvelle atılıyorsa herkes eşit oranda acı çeker, yok tokatla atılıyorsa en başta olan tokatın ilk ve en şiddetli haliyle karşılaştığı için boku yedi. sonda olmakta riskli, hoca hızını alamayıp son sıradakine fazladan bir tane daha indirebilir. bu tip durumlarda ortalara doğru geçin sevgili öğrenciler. cetvelle yenilen dayak sonrası ise, sıraların demir kısımlarına elimizi yapıştırmak suretiyle acıyı bir nebze olsun azaltabiliriz. evet bir dersimizin daha sonuna geldik...
"kurunun yanında yaş da yanar" özlü sözünün eyleme geçirilmesidir. tasvip etmek mümkün değildir. ama arkadaşlarına dayak attıran öğrencinin de vicdanını kınıyorum.( Bu geç kalmış bir entry'dir. keşke biz ilkokullu iken de uludağ sözlük olsaydı da bu feryadı herkeşşler duyabilseydi. teşekkürler abilerim, teşekkürler aplalarım!)
Faili mechul yaramazlaiklarin yapildigi bir sinifta gerceklesmesi muhtemel bir olaydir. Birileri sinifta yaramazlik yapar, hoca yaramazligi kimin yaptigini pek anlayamaz. Nasil olsa yaramazligi yapan da dayak yiyecek mantigiyla butun sinifi siradan gecirir.
ilkokulda karateci bir hocadan yeniyorsa daha da kötü olandır. şöyle ki;
kola kutusunu ezmek suretiyle yapılan topla koridorda maç yapılmaktadır. hoca bir anda koridorun başında black smoke gibi belirir. öğrencilerden biri farkeder ve "ruuuuuuuuuun" diye bağırmaya başlar. herkes aynen sınıfa dalar tabi. hoca, bir kaç saniye süren korkulu bekleyişten sonra o deve gibi boyuyla içeri girer. sınıfta çıt yoktur. hoca sınıfa şöyle bir bakar ve " şu koridordakiler çıksın bir tahtaya" der. bir kaç cesur ve dürüst cengaver çıkar, tam o anda ön sıradaki arkadaşıma "olum çıkalım lan gel" derim. cevap "manyakmısın olum otur ya". hoca tahtaya kalkanlara şöyle bir bakar, elini kaldırııır o an heyecan doruktadır, elini çocuğun omzuna koyar. "aferin size işte dürüstlük. oturun siz bir daha da görmiyim" der. "şimdi çıkmayanlar çıksın yoksa ben çıkartırım" o an bi hasssiktir çektik tabi. kalan o 5 kişi yavaşca kalktık ve geçtik tahtaya. hoca şöyle baktı, ve kendi bulduğu orijanal dayak numaralarından birini uyguladı. piyano resitallerinde sıkça gördüğümüz parmağını tuşlardan kaldırmadan hepsine basma hareketinin tokat versiyonunu sağ baştan başlayarak bitirdi. hepimizin hemen hemen aynı boyda olmasını çok zekice kullanmıştı. sonra yerimize oturduk ve ben yanağımı tutarak tabi kalsik bir cümle kurdum arkadaşıma. " sana kalkalım dedik di mi"
özellikle ilkokullar da grup halde yaramazlık yapan öğrenciler için uygulanır. ayrıca askerlik hayatında toplu disiplini ve düzeni sağlamak içinde kullanılabilmektedir. not: okullarda ve askeriyede dayak kesinlikla yasaktır.
bu gibi durumlarda öğretmenin söz konusu yaramazlık ile ilgisi olmayan ya da çalışkan olan bir öğrenciyi dövmek istemediğini 'kurunun yanında yaş da yanar' atasözüyle dile getirdiği olay.
tüyleri diken diken eden, iğrenç, akıl almaz dayak. bunu yapan kim ise, o sıraya dizdikleri girişecekler sırayla, bakalım bir daha sıkıyor mu o dayağı atmak. ne yazık ki, okullarda hala vardır ve bir veli bile şikayetçi olmamaktadır. bir evlat, bu derece aşağılık bir uygulamaya maruz bırakılmaz. bir fiske vursalar, dayayın müfettişi kapıya. öğrenci hakları denilen bir şey var. eğitimmiş! pöh!
