Sınırsızlıkların da günlerimin,
Ne kaldı diye sorma? duman gözlerimden, yaş çıkmaz.
Sana son kez anlatmıştım, varlıklar olurken biz bu diyarlarda,
son nefesimiz belki bir buz, bel ki bir ot okyanusya da
sen gelmeden bir iki nefes ölümün en güzel ellerinden,
sana koşmak derin yeşillerinde buluşmak içn her şey, her deneyiş.
"Şimdi" demek için bu bekleyiş, ne fark eder süresizliğin için zaten yeminler.
bir fark yaratır mı, ellerimin soğuğu, ayaklarım kanlı, yürümekten.
Sonsuzluğa son bir kıvrım, uzatsan bir nefes kadar yakın ama hayır,
der gibisin, emeksiz kavuşmaların yalanından bıkmış.
Derinlerde bir yede her gün o umut ışığı kafamda, sürekli gelgitlerinden,
aşınmış heyecanlarım.
Son bir güz bel ki umut için, senin için, son bir bebek haykırışı,
yırt at bu bedeni, ne çıkar altından?
ben gitmişken benden, sen saklan buzlarından kulelerinde..
Ben gele bilirsem, hüznümden
gelirim, sen merak etme.
