vaktiyle bir hanım varmış. hanım bir gün çocuğuna okul için yiyecek vermeyi unutmuş. öğle vakti geldiğinde komşularına hizmetçiliğe gelen bir kadına rica etmiş götürmesini. ancak götürecek kadın çocuğu tanımıyormuş. hanım sınıfa dikkatlice bakmasını ve en güzel çocuğa yiyeceği vermesini söylemiş. hizmetçi gitmiş ve bir süre sonra geri dönmüş. ve emanetin akıbetini şöyle açıklamış: hanımım sınıfa baktım baktım, kendi çocuğumdan daha güzelini göremedim. yiyeceği ona verip geldim.
