özellikle köy okulunda okuyanların çok iyi bildiği zamanlar. yağmurlu havalarda düşüp ıslandığınız da o sobanın varlığına daha çok sevinilen zamanlar. kızlı, erkekli hep birlikte o sobayı yakmanın, yakabilmenin heyecanı ile dolu zamanlar.
günümüzdür. uzak dağ köyü okullarının hala bu şekilde ısıdığını biliyorum. yolunuz düşerse bursanın ücra köylerine girip ısınabilirsiniz. (ohaneli mesela yenişehirin uzak köyleride olabilir.)
öğretmenin öğretmek fiilinden farklı olarak ısıtma eyleminide gerçekleştirdiği dönemlerdir. yani sobayı öğretmen yakar. hatta bununla alakalı türkcellin saçma bir reklamı var görmüşsünüzdür.
ah ah. biz alır gelirdik odunluktan. hep de yağmur yağardı zaten sınıfa getirinceye kadar o odunlar ıslanırdı. bir de sabah sabah sobanın başına toplanırdık falan, çok güzel günlerdi be. *
