ilkokul da 5 sene boyunca yaptıktan sonra 5. sınıfta sınıf arkadaşlarımı savunurken öğretmenimle tartışmamla bıraktığım görevdi.yapmıcam dediğimde kabul etmemişti yazılı istemişti. ilk istifa dilekçemi çok genç yaşta yazmış idim. ama insan sonradan anlıyor ki bu dünyada kimse için kendini öne sürmüceksin. o arkadaşların hiçbiri yaptığımı hak etmemişti.hayatım boyunca unutamıcağım bir ders oldu. belki bu olayı o sınıfta hoca dahil sadece ben hatırlıyorum ama olsun.
seçildikten sonra heyecanla eve gidip çantayı bir kenara fırlatıp:
- anneeeee sınıf başkanı oldum.
- ahh ulu tanrım verdiğin nimetler için çok teşekkür ediyorum. Oğlumun büyük adam olacağını biliyordum.
Diğer çocukların annelerine hava atılır sonra:
- bizimki de başkan olmuş teyzesi. Kıskananlar pipisini yesin ayoll.
Bir de şöyle bir durum var:
- annneee bugün sınıf başkanı seçtik.
- sen mi oldun yoksaaa?
- yok anne ali başkan zeynep de yardımcı oldu.
- seni seçmediler mi? Sen niye olmadın?!!! Başgan olmalısın oğlum sen başgannn.
Kadında o an arka fon kararır, bir hüzün çöker benim çocuğum böyle olmamalıydı.
Olursun bir de süreklilik beklerler çıraklık kalfalık ustalık diye. Güç sevdası o zamanlar da başlar. iyi başkanlık yapmaz bir sonraki seçimde oy verip beni seçin diye gözünüzün içine bakar.
Velhasıl iyi bir şey değil bizim ülkemize göre değil başkanlık sistemi.
sınıf başkanlığı öncesi, seçim konuşmasında şeker dağıtmış fakat seçimi kazanamamıştım.şimdi anlıyorum da bu millet sevmediği adamın şekerini yer, sevdiği adama oy atar.
