cevaplara bakmama işini abartıp, notlar ilan edilince bunu bile hocaya yaptırmaya çalışan tuaf-tembel öğrenci modelidir.
"hocam, itiraz etmiyorum, sadece nerde yanlış yaptığımı görmek istiyorum" deyip muhatabını gıcık eder.
Sınav esnasında sorulara verilen cevapların yanlış olması korkusu veya kendinden emin sınava girmiş öğrencinin doğrulugundan emin cevaplar verip sorulara bakmaya gerek duymayışıdır.
zaten berbat geçtiği için sinirleri bozuktur, bir de sınavdan çıkınca sorulara bakıp hırsından kafasını duvarlara vurmanın gereksiz olduğunu düşünüyordur.
öss ye hazırlanırken deneme sınavdan sonra üşenmeyip hazırladıkları cevap kitapçıkları dağıtırlardı. almak istemezdim. zorla verirlerdi. sınav olmuş bitmiş neyi yanlış yaptığını görüp üzülmenin ne faydsı var allah aşkına sanki yanlışını görünce ders çıkartıp bir daha aynı hatayı yapmayacaksın güldürme beni peh. hala yazılılara girer çıkarım sınavdan sonra cevapları asmış mı hoca diye ne panoya bakarım ne de hocanın odasına giderim. sevmiyorum. ayrıca tembel de değilim kendi çapım da başarılı bile sayılırım. onur belgem falan var.
bir nevi totemdir. çok yaygın bir totem daha vardır ki o da nasıl geçti diye sorana "uf ya çok kötüydü inşallah bir almam" demektir. hani olur da olumlu bir kaydırma yapılırsa süpriz olsun diye.
