çalışma gereğini hisseden bünyenin verdiği tepkidir. şöyle ki : ders çalışman gerektiği için yapılabilecek diğer tüm aktiviteler gözüne harika görünür ve hiçbirini yapamadığın için bu durumu yaşarsın.
duvarlara boş boş en çok baktığimiz dönemdir.ayrıca saat tam ya da yarıma gelince başlıcam valla artık çalişmaya dediğimiz(üstünden kaç tam kaç yarım geçer bilinmez) ders çalişmamak için ne yapmak gerekiyorsa yaptığimiz evre olarak nitelendiriyorum.
normal hayatında lens kullanan insanlar sınav haftasında gözlüklerini kullanırlar.
sakallar asla kesilmez. o kadar çok çalışıyorum ki sakalımı kesecek vakit bulamıyorum şmajı verilmelidir.
sürekli uyuma isteği ya da gereksiz tüm işlerin yapılmaya başladığı dönemin yaşattığı sendrom. bu dönemde ota boka ağlanır, bağırılır ya gözden yaş gelene kadar anlamsız anlamsız gülünür. herkese kolay gelsin, hayat zor üstad...
internetin, film arşivinin, rafta aylarca bekleyen kitapların bir anda daha ilgi çekici olduğu; odanın gözünüze pis gözüküp 'beni topla diye bağırdığı bir dönemdir.
bununla birlikte, saç baş yoldurur. stresten kaşı dökülüyor mesela bizim bi' arkadaşın.
Lüzumsuz işlere duyulan ilgi artar. Olmadık yere ders dışı saçma sapan şeyler okunur, yazılır, çizilir, seyredilir, listeler yapılır... Sigaraya harcanan para ve zaman artar. Uzun zamandır görüşülmeyen arkadaşlar akla gelir. Hatta yeni icatlar bile gelebilir akla; yeter ki ders ile alakası olmasın. Normal zamanda hiç olmadığı kadar meraklı olunur, ders dışındaki herşeye. işte O boş işlerle uğraşılırken, "Sınavda bunlar mı sorulacak oğlum?" diyecek bir anneye ihtiyaç vardır.
