anıtkabir e koşmak zaten bütünüyle saçmalık. bir de gidip orada ki deftere bişeyler karalarlar ya, işte orada ben kopuyorum. ulen ne gelişmiş ülkeyiz yahu.
artık kosacak bir yerleri kalmayan bireylerdir. bu ülkeyi yoktan var eden, çökmüş bir milleti ayaklandıran atalarına koşma ihtiyacı duyan insanlardır. ne mutlu ki etrafımızda olan biten o kadar bokluğa rağmen hala atamızı ve onun yaptıklarını düşünenler vardır. ve belki de tek kurtuluş bu olmasa bile, kaybettiğimiz inancımızı yerine getirecek bir davranıştır, sığınmadır.
edit: kötüleyen bünyeler ise tekkelere hücum etsinler, orda beraber cuma sohbetleri yaparlar, atamızı yeren cümleler kurarlar. götlerine giren siyasi oyunlardan sonra ise "atamız burda olsaydı" diye ağlarlar. hadi yol alın, ilerleyin yavaştan.
seksenli yıllar diye çok söylenir. milliyetçi bir amcadan dinliyorum;
bizler atatürk resimlerini taşırken onlar birbir kırdılar. türk büyüklerinin resimlerini okullardan kaldırdılar. rusyada komunizm dikiş tutmayınca bugün döndüler atatürkçü oldular.
