sürekli insan hayatında olan bir durumdur sıkılmak. bu nedenle yapılacak bir şey yoktur, yapacak bir şeyler bulursunuz bir süre sonra onlar da monotonlaşır ve yine sıkılırsınız.
1 ay kadar önce benim de içimi yiyen bir durum vardı. Bu da bende sıkkınlık yaratıyordu. Bu durumdan da sıkılmıştım artık. ilk önce kendime farklı çözüm yolları aradım, geçmedi. Daha sonra bu duruma alışmaya çalıştım, 1-2 gün fayda verdi ve sonra çok daha kötü ruh hallerine büründüm. Haziran ortaları gibiydi bahsettiğim. Beynimi uyuşturucak, düşünmemi engelleyecek şeyler buldum sonra, zamana bıraktım biraz da. Aslında zaman beni alıp çıkardı ve şuan burdayım Temmuz ortalarındayım, mutluyum en azından kafamdaki sıkıntıları sorun yapmayacak kadar.
herhangi bir işle uğraşılmadığı zaman başa gelebilecek durumdur. böyle bir hisse kapıldığı zaman dışarı çıkıp biraz turladıktan sonra geçer; ancak hiç bir şekilde geçmiyor ise bir psikiyatriste gözükmeli.
Nasılsın sorusuna içim bok gibi cevabıyla sıkkınım cevabı bence eşdeğer. Sıkkınımda sıkılmaktan sıkıldım anlamında olduguna göre. Sıkılmaktan sıkıldımda sıkılmanın doruklarındayım anlamında oldugüna göre. Of aman ben uyuyayım en iyisi beynim yandı ya.
Kendine bile karşı olmanın sonucunda, hayatın anlamsızlaşması, yaşama üzerine sorgulama sonucunda sıkılmam hatta bu sıkılmalardan bile sıkılmam durumudur. Ne olursa artık olsun modudur.
sıkılma evrelerinin, en çözümlüsüdür aslında. çünkü sıkılmaktan sıkılmak olduğu için, daha önce yaptığınız en sıkıcı eyleminiz bile o an yapmak için eğlenceli hale gelebilir.
