uğruna yaşanacak bir şey bulamamaktan kaynaklanan ruh halidir. her insan hayatlarının belli dönemlerinde hissedecek bunu. kaçarı yok. bitmez. bitmiyor işte. o karanlık ve o sıkılmışlık kemiklerine işlemiş insanoğlunun. dinmiyor. bitmiyor. ne zaman ki bizi tutsak eden zincirlerimizi kırmak için cesaretimizi toplarız, ancak öyle kurtulabiliriz. aksi halde bu hep devam edecek.
Her gün bir arkadaşım mesaj atıp " kardeşim gelince tatile gidelim, gezelim, sabahlayalım" demelerinden sıkıldım. Bunalıma girdim. Sırf bu tipler yüzünden kimseyle konuşasım gelmiyor. Onlar dışarıda ben ise, müebbet hapis cezasına çarptırılmış bir mahkûm gibi saçlarımı ağârtan düşünceler içine dalıyorum.
Amınakoduğumun askerliği bitmiyor, düşünmekten dolayı ben bittim ama orduya olan görevim bir türlü bitmiyor gençliğimi yedin tsk. Şikayetciyim.
Aniden vuku bulandır. Şu an zevk veya tad alamıyorum onun haricinde.
Sevilenlerle beraber vakit geçirmek, özlemi gidermek istiyorum da yok işte amk. Çok mu zor hala anlayabilmiş değilim. Görüp de beraber olamayınca insanın içi de burkuluyor. Net.
Öyle bir sıkılırsın ki, ne yapacağını bilemezsin, haykırmak gelir içinden haykıramazsın, işlerin vardır yapasın gelmez, üşenirsin, arkadaşlarımla dışarıda biraz takılsam, sıkıntım geçer dersin fakat öte yandan, hepsinin amına koyayım, dersin ve hiç biriyle konuşmak istemezsin.
işte böyle kötü bir durumdur. Tabir edecek olursam sanki arafta gibisindir. Yavaş yavaş siliniyor gibi hissedersin ses etmek istersin ama edemezsin, bataklığın içine batmak gibi bir histir.
