Öncelikle bunlar direkt neden sonuç ilişkisi şeklinde algılanmaması gereken özelliklerdir. Birbiriyle alakalı olup hangisinin hangisine neden olduğu veya hangisinin sonucu olduğu muammadır.
-Espri yapma yetenekleri pek yoktur. Espri yapılınca da zorlama gülerler veya hiç gülmezler.
-Öğüt vermekte üstlerine yoktur. Konuşurken kullandıkları en büyük malzeme size öğüt vermektir. Hele de dini konularda off. (çok dindar olduğum zamanlarda bile). Evet imamlar ve badem bıyık abiler #topnumberboring
-akıcı konuşamazlar. Sus pus olurlar genelde. (bu arada çok geveze olanların da çoğu zaman aynı sıkıcılıkta olduğunu söyleyebilirim.)
-boş konuşanlar. iki lafından birinde aynı şeyden bahsedenler. Karşısındaki kitle futbola duyarsızsa ikide bir takımının o hafta ne yaptığından bahsedenler. Beslenme konusuna ilgisiz biri için şu salata şu kadar kalori, şöyle yapmak zayıflatıyo, şunu yemek çok tehlikeli diye sürekli bıdı edenler.(tamamen karşınızdakini ilgi alanıyla alakalı)
-gülememeleri. Karizmatik bi gülüşe sahip olmamaları. Acıların çocuğunu oynamaları.
-duygusal olmaları
-öğrenciler için diyorum, inek olmaları. (hangisi neden hangisi sonuç acaba?)
-özgüvensiz olmaları. Aşktan yana şanslarının olmaması.
Sosyal medya ve telefon.
kafeye gidip oturalım, bir çay içelim diye adamı çağırıyoruz, adam 60 dakikada 5 cümle falan kuruyor.
Bir şeyler konuşur insan...
Kendilerinden daha az bilgili ve kültürlü insanların yanında konuşmamaları.
Tamam bilgi ve kültür deposu değilim ama sen 2016 da hala "illuminatiyi biliyo musun şeytana tapıyolar" diyosan , bende sıkıcı olurum arkadaş.
tıkır tıkır tıkır tıkır her dakika mesaj yazmaları.
ya tamam ilgi güzel şey ama dün tanıştığın insana bir günde 38 satır yazamazsın yanıtsız.
saçmalıktır sahtedir. ve tabi ki de sıkıcıdır.
