önceki günü bugünden, bugünü de yarından pek farklı olmayan insandır. insanlarla bir araya gelince ne konuşsam acaba diye düşünür ve diğer insanların anlatacak bu kadar çok şeyleri olmasına şaşakalır. kendimden biliyorum.
konuşmayı bir türlü ilerletemeyen tüm anlatacağını tek bir cümlede anlatma gibi bir kaygı taşıdığı için acayip uzun ve yorucu cümleler kuran insan. ben.
Benimdir efenim. Ortamlarda sessizce otururum, ne söyleyeceğimi düşünür ama bulamam. Konuşacak fazla lafım yoktur. Konuşsam da dinlettiremem. insanlar eğlenirken eğlencelerinden çalarım. Komik değilimdir ama üzerimden iyi espri malzemesi yapılır. Gülerler, eğlenirler benimle. Ben de gülerim tabi. Yapabildiğim en iyisi bu çünkü.
bulunduğu ortamda beklenilen davranışları sergilemeyen insanlara yapıştırılan sıfattır. Baya ilginç bir anımı anlatmak gerekirse yaklaşık 5, 6 yaşlarındayken yine aynı yaşlarda olan bir komşu çocuğunun daveti ile onunla sokağa çıkmam. Bir süre sonra ortamı terk ederek aileme onunla konuşmayıp öylece oturduğum gerekçesiyle beni sıkıcı olarak şikayet etmesi bunun değişik bir örneğidir.
