devamı gelse ya da gelmese de bir daha asla aynı güzellikte olmayacak olan konuşmayı içerir bu gece. bu kadar çok özlenmesinin temel sebebi de budur.
çünkü karşındakini keşfetmenin tatlı merakı, heyecanı bir daha o seviyede olmuyor maalesef. ve bahsedilen bu gece kimisi için üzerinden yıllar da geçse, insanlar da geçse de aynı kalıyor bazen.
Çoğunlukla bir yaz akşamıdır. Fonda, gitar çalıp şarkı söyleyen gençler vardır...
"Birbirimiz için yaratılmışız" hissi verir. Birkaç gün ya da birkaç hafta sonra da "ben seni çok yanlış tanımışım" faslına doğru evrilir. istisnalar da vardır elbette; mutlu mesut olsunlar.
Eskiden çok kullanılan msn messenger konuşma aslında yazışma proğramı vardı. Gerçi şimdi de bu ve benzeri türevleri var ama çok sık kullanılmıyor. işte orada sabaha kadar konuşurduk. Şimdi düşününce cidden şaşırıyorum. Uykundan bile feragat ederek sabaha kadar ne kadar çok konuşulacak konu bulurduk. Şimdi bakıyorum da bazen yüzyüze konuşmalarda bile konuşacak bir konu bulamıyoruz.
Sanki o insan o gece beklediginiz hep beklediginiz insanmis gelir. Hele bide uzaktaysa keske burda olsaydi ya gibi dusunceler olur. Gel zaman git zaman bu birkac gece daha bole devam eder ve azalarak biter. Bu hep boyledir.
bir kız var iş yerinde, efsane gülüyordu. dedim bu kız sana bakmaz olum. bakmış. çok tatlı bulmuş beni. ancak 4 ay sonra o çok fazla bakınca gidip tanışabildim ve sosyal medya hesabını aldım. aynı gün akşam 9 dan sabah 7 ye kadar konuştuk. hem de aralık vermeden. numaralaştık araştık falan.
her gün buluştuk, yedik içtik gezdik falan. bu kısa sürede ben çok sevdim açıkçası. duygusal da bir adamım.
ama daha o gece dedim ki kendi kendime bu kız seni mahvedecek, süründürecek hazır ol. nitekim öyle de oldu.
ayrıldık, komple bitirdi ve engelledi. ardından 2 gün sonra başka biriyle sevgili olup fotoğraf attı. yani koydu bana. ben hala fotoğraflarımıza bakarken (1000 'e yakın fotoğrafımız vardı) o çoktan unutup başkasına gitmiş.
gittiği kişi de eski sevgilisiymiş. sonradan öğrendim.
geçen karşılaştık, öyle dönüp dönüp bakıp duruyor. eskiden görünce kalbim yerinden çıkacakmış gibi olurdu. şimdi o ne kadar tebessüm ederek, umutlu baksa da ben ne kadar hala içimde iğne ucu kadar bir sevgi kırıntısı olduğunu bilsem de eskisi gibi değil. ne heyecanlanıyorum ne başka bir şey. nefret var mı? vardı, artık o da yok. bomboş. umrumda değil.
şimdi beni soruyormuş ortak arkadaşlardan. nasıl falan diye. çok iyiyim, sormasın beni bir daha.
azalarak biter diyenler olmuş. azalarak bitmez efendim. öyle güzel dostluklar arkadaşlıklar olur ki zamanla, görüşmediğiniz dönemlerde ara ara aklınıza düşer.
