samim di demi la abisi. o zamanlar hiç yadırgamazdık o halleri şimdi garip geliyor. sanki başka bi yerde ve zamanda büyüdün ipne diye kızıyorum kendime.
çocukluğuma denk gelen diziydi. o çizgi film şeklinde yapılmış giriş introsunu her seferinde ilgiyle izlerdim. bölüm sonlarında günlük tuttuğu kısımlardan özenip ben de günlük tutucam diye heveslenirdim ama her seferinde 2 gün sonra bırakırdım.
hayatı çözmüş, fazlasıyla zeki, duyarlı bir kızın tuhaf ve ortalama ailesiyle geçen ev hapsini anlatan diziydi. senaryosu emsallerine göre 90'lı yılların çok üstündeydi. bugün bile bu kalitede bir dizi yok. ama şöyle bir gerçek var ki;
Arada sırada aklıma gelen olsa da izlesek dediğim içinde bir garip samimiyet barındıran Zamanında introsuyla ekrana bağlayan güzel bir diziydi.
Edit: izlemeye tekrardan başladığım dizi.
toplumun ortalama değerlerini reddeden entellektüel bir kadının anne babasıyla yaşadığı komik diyalogları anlatan müthiş bir diziydi. dizinin ana omurgasını "anlaşılamamak " oluşturuyordu.
bugün insanların anlamayacağı kaygısıyla bu tip bir dizi yapılamıyor. mizahın geldiği yeri varın siz düşünün.
