geçen sabah kaldırımda dikiliyorum köpeğin biri (insan değil gerçek köpek) yanıma yanaştı etrafımda bi iki tur attı kuyruk salladı felan neyse ayağımın dibine yattı belki acıkmıştır dedim poğaçalardan birini verdim kokladı ama yemedi içimden "vay mk. şu hayatta istanbul köpeği olmak varmış dedim" köpek işittimi ne olduysa daha fazla içerlemeyeyim diye poğaçayı yedi.
yani diyeceğim o ki bolluk içinde yüzüyoruz allah bugünlerimizi aratmasın.
yatak bu sabah dile geldi metin şentürkten bırakma beni ye bağladı yapma etme full ortapediğim didim dinletemedim. yalandan 5dk daha girdim yorganın altına sonra çişim geldi çıkmam lazım dedim kaçtım.
allah dışarda çalışanlara güç kuvvet versin zaten hep diyorum onlar cennete giremezse biz kapısından bile geçemeyiz.
bugünlerde yataktan çıkasım yok kanım mı düştü ne oldu bilmiyorum.
sıcak yatağın kıymetini bilin kardeşlerim imkanınız varken osura osura uyuyun yarın iş hayatına atıldığınızda bir ömür böyle geçiyor. yatak insanın göt pardon gözünde tütüyor.
manitam olsa öğretmen olsa ben o sıcak yatağı bırakıp işe gidecek olsam onu tekmeler siker atar yataktan aşşa yuvalarım.
gerçi o kadar olasılığın içinde bu fantezi biraz zor gibi, manita yok, olsa bile öğretmen bulmak zor, hadi buldun lan tekmelenir mi o canım el kadar sabi*
