bir itiraf. abim, kuzenlerim benden yetenekli aga. milletin kafası çalışıyor. kaç yaşıma geldim ne evim var ne de arabam. bir motosikletim var, onu da 2 defa ehliyetimi kaptırdığımdan adam akıllı kullanamadım. uyanıklar evleri, arabaları aldılar, ben hala hayvan gibi öğrenci kirası veriyorum. ben de hiç akıl yok. gündemle ilgili yazılan çizilen şeylerin, gündem geçtikten sonra değerleri olur mu hiç? olmaz tabii, kim ister bundan 1 ay sonra bugünkü durumu? bundan 1 yıl sonra bugünkü hali? ya zaten öyle bir gündem var ki, her gün olan bir olayın, o zamana kadar garip bir şey olması mümkün. bugün canlı bomba, sonrasında meclis bombalama, şiddetin bir bir para. ahlaksızlık ve diğer dallarda da çok iyiyiz. teco desen, heykellere bile hallenebiliyoruz. çocuklara kötü gözle bakmak konusunda hepimiz iyi halden cezasızlardayız. bizi destekleyen vakıflar, şirketler var. birkaç haftaya normalleşiyor bu tuhaflıklar. kurbağanın suyu ısınıyor azar azar gibi bir hal. ne diyordum, abim, kuzenlerim benden akıllı. bakıyorum heriflere, okullarını bitirmişler, işlerini bulmuşlar, üstüne evlerini de almışlar, ama ben hala daha bu yaşımda yeni yeni bir şeylere adım atmaya çalışıyorum. kuzenim bir matbaa açacak, üstüne de bir atölye ve eğitim ve rehebilatayson (nasıl yazılıyor lan bu) merkezi açacak, ben hala aval aval bakıyorum onlara. ne olacak ulan benim halim? herifler işçi çalıştıracaklar bu yaşlarında, ben de onlara bakıp "ah" çekeceğim. onlar işçi çalıştırırken ben de beni benassi gibi mal mal dolaşırım anca.
