tarakya'da en çok tüketilenler arasındadır.
ekmeğe eppek dediğim dönemlerde, biricik annemin hazırladığı kahvaltısıydı. şimdilerde, ekmeğin yerini tarçın alarak tüketmeye devam ediyoruz.
bana dedemi hatırlatti. takma dişleri ve mide ağrıları yüzünden sık sık bu şekilde beslenirken görürdüm rahmetliyi.
halinden çok memnun görünürdü her zaman.
bir nesilin maruz kaldığı kolay yollu mama tekniği.
cici bebe pahalı tabi o zamanlar, devam mamaları da daha keşfedilmemiş..
en kötüsü de şu zorla yedirip de ağzından akanları kaşıkla sıyırıp tekrar ağzına geri sokan anne tipleri yokmu,
nerde görsem hala kaşıkla ağzına vurasım geliyor..
ekmek, bal, süt, peynir itinayla bir kapta harmanlanır. büyükçe bir kaseye aktarılır. bebekliğinden beri bu garip bulamaca bayılan kardeşin önüne konur ve nasıl yediğini anlamadığınız halde önüne oturulup keyfi seyrolunur....
süte biraz şeker katılır ve ılık sütün içine ekmekler doğranır, tercih köy ekmeğinden yanadır ancak imkanlar dahilinde her türlü ekmek olabilir, ekmekler süte atıldıktan hemen sonra kaşıklanmaz, biraz beklenir ve kaşığın tersi ile ekmeklerin üzerine hafif hafif baskı yapılır burada amaç ekmeklerin şekerli sütü içlerine çekmesini beklemektir. ardından kaşık daldırılır, afiyet olunur. çocukluktan kalma alışkanlıktır, bu yapıldıktan sonra camın önündeki sedirde uykuya dalarsınız, köye gitmenin en zevkli anıdır belki de.
