çocukluğumda gecelerimi yedi şerefsiz. ulan o nasıl bir tip. müzikle iyice korkutur adamı bir de rahmetli adile naşit'in gözlerini büyüterek bakışı aman aman. vay be.
hayatımda 189752779 kez korku filmi izledim cinlisinden tut psikolojik baskı kuranına kadar. Lakin, hiç biri beni gülyabaninin gelirkenki müziği kadar korkutamadı... gece ne zaman aklıma gelse cidden korkuyorum. (confess vol1.)
çok afedersiniz şerefsizdir efendim... bu alim dede kılığının altında bir pezevenk gizlidir. ulan bir ülke nüfusunun o döneminin çocuklarının hepsini mi korkutur bir karakter... vallahi pes... milyarlar harcanan korku filmlerini sollar geçer bu gulyabaninin sahnesi ve müziği çocuklar için... mesaj gayet net; gece + gizemli bir müzik + gudubet bir suret = gulyabani!
not: çocukluğumdaki o korkulu geceleri bana yeniden anımsattığı için gulyabani pezevengine teşekkürü bir borç bilirim. sağol be hergele!..
