Vücudu tüyle kaplı, kocaman, pis kokulu bu acayip varlığın ayakları tersinedir. Gündüzleri mezara girer. Geceleri ise hortlayıp çıkar. At binmeyi ve at kuyruğu örmeyi ve çocukları çok sever. Bir oyundan çıkarak, onları güldürmeye çalışır. O ayni anda çöllerin ve harabelerin iyesiydi. O, yolcuları yollarından döndürüp mahvederdi.
çocukluğumda arkasındaki karanlık fon yüzünden karanlıklardan korkutan, dönemim çocuklarının hepsinde aynı etkiyi yaptığını görünce şaşkınlığımı gizleyemediğim film karakteri. (bkz: sen neymişsin be abi)
hayatımda 189752779 kez korku filmi izledim cinlisinden tut psikolojik baskı kuranına kadar. Lakin, hiç biri beni gülyabaninin gelirkenki müziği kadar korkutamadı... gece ne zaman aklıma gelse cidden korkuyorum. (confess vol1.)
çok afedersiniz şerefsizdir efendim... bu alim dede kılığının altında bir pezevenk gizlidir. ulan bir ülke nüfusunun o döneminin çocuklarının hepsini mi korkutur bir karakter... vallahi pes... milyarlar harcanan korku filmlerini sollar geçer bu gulyabaninin sahnesi ve müziği çocuklar için... mesaj gayet net; gece + gizemli bir müzik + gudubet bir suret = gulyabani!
not: çocukluğumdaki o korkulu geceleri bana yeniden anımsattığı için gulyabani pezevengine teşekkürü bir borç bilirim. sağol be hergele!..
çocukluğumda gecelerimi yedi şerefsiz. ulan o nasıl bir tip. müzikle iyice korkutur adamı bir de rahmetli adile naşit'in gözlerini büyüterek bakışı aman aman. vay be.
çıktığı zaman arkadan gelen gitar sesiyle daha bir etkileyici olur.
bu arada çalması aşırı kolaydır. hiçbir perdeye basmadan yukarıdan aşağıya bütün tellere sırasıyla birer kere vurursanız elde edersiniz filmin müziğini.
yıllarca filmin o sahnesinde Yanımda ebeveYNLERimi arattıran karakter. Eğer beni koruyabileceğine inandığım biri yoksa kapatırdım. Gecelik gibi bir entari, 5-6 metre olarak tahmIN ettiğim boy, hacı dede sakalı...
Tabi bir de defterine çizdiği bir şekli gulyabaniye benzeten kardeşin o sayfayı açıp, kendini korkutması. Mazoşist miydi neydi pezeveng. O sayfayı açAR, SONRADA ağlardı.
