benim hiç yaşamadığım ve yaşamadığım için kendimi şanslı saydığım çocukluktur. gönül isterki bütün çocuklar eşit olsun, hepsi istediğini alabilsin, hiçbir şeyden eksik kalmasın ama acımasız dünya işte.
sey geldi aklıma, harcligim vardı , harcamamistim.bakkala gidecektim. sonra peşime komşu çocuğu ve bir de sevmediğim bir şahsiyet takıldı. gittim ben dedim süprüz yumırta alacam. onlarda mecbur bir sey diyemediler. eve geldik çikolata paylastim almıyorlar . biri gitmiş bunu annesine söylemiş . annesi neymiş niye onlara da almıyorsun , bir daha gelmeyecegiz. bre kadın üç kuruş harcligima bakacagina çocuğuna para verseydin. bu da böyle bir anım.
