ciddi bir şeyin alameti de olabilir, sıradan ciddiyetsizlik örneği de olabilir. Ağlamaktan iyidir deyip bir süre sonra geçmesi için kendi hâline bırakılmalıdır.
''bir memnunlar topluğu, bir ciddiyetsizler topluğu, etrafa gülücük saçarlar onlar. ne de sahtedir onlar, ciddiyetlerinin altında ezilip kalan sahteler! kaldırın yükleri üzerinizden! kalkın saplanıp kaldığınız yerlerden! hayat çok gülenleri üzer, çok sevinmeniz kadar çok üzülmeniz de zararınızadır. bundan dolayıdır ki çok sevinmemeniz çok da üzülmemeniz sizin için en iyi olandır! hayat ne üzülecek kadar değerli ne de çok sevinecek kadar değerlidir. hayat insanı hem üzecek kadar değerli hem sevindirecek kadar değerlidir. bu sevinçli yüzler, bu memnun görünüşler sahte yüzler, sahte görünüşler... hiç anlayamam bu yüzleri çok mutlu görünürler göze, her birini melek sanır insanlar fakat kendileri bile bilmez ki onlar. kendileri kötülüğün arasında yaşayan göz yanıltmacalarıdır. başta da kendilerini yanıltmışlardır. insanlar onu pek de gerçekçi görür pek de ciddiye alır, çünkü o insanlar da öyledir, mutlu görünen sahtelerdir. içlerinden ciddiyeti özünde var olanları fazlaca barındıranlar da vardır, o ciddiyetliler mutsuz kalsalar bile gerçekçi olmayı yeğlerler. onların gülüşü içten ve gerçekçidir. işte ''gülmek en çok onlara yakışır, sahtelere değil.''
