toplumda insanlar tarafından pek sevilmeyen insan tipidir. hep kendilerinden bahsederler bir bokları varmış gibi, ki yoktur. Bu da insanları olduğunca rahatsız eder. illa kendini öveceksen, içinden öv arkadaşım. iç ses denen birşey var.
egoist puştun tekidir.
dilinde "ben" kelimesinden başka kelime olmaz.
sen kendinden bilme yahu. "biz" de.
benliğini büyüteceğine "hiç" olmaya çalışması gereken insandır.
mevlana gibi, yunus gibi.
övgüye mazhar olmamış insan davranışı, aslında üzücü bir durum söz konusu insan için ama bu kadar sığ yetişen/yetiştirilen kişilerden de başka ne beklenebilirdi? halbuki tam zıttı olanlar için övülmek çoğu zaman rahatsız edicidir.
korkulacak tiptir. zira bu insan eleştiri duyduğunda yapacakları şeyler, insanoğlunun aptallığıyla sınırlıdır. einstein'ın lafını burada hatırlatayım, "iki şey sınırsızdır, kainatın büyüklüğü ve insanoğlunun aptallığı, ancak ilkinden o kadar emin değilim". genel olarak zeka kapasiteleri çok çok yukarılarda değildir, ancak bunu kabullenemezler. eleştirirseniz hazırlıklı olun, her türlü karalama ile muhattap olacaksınız ve maalesef etraflarında da kendi tiplerinden bolca vardır. çete halinde sırnaşırlar.
en ufak olayda bile kendini öne çıkarıp dellendiren insandır. yok oruç tutuyorum ben yok tek başıma sahur yapıp oruç tutuyorum helal olsun bana diyeni bile vardır. ulan bana mı tutuyorsun orucu tabii kalkıp yapacaksın. tek olsan kaç yazar. evet.
