Beni öldürecek olan şey.
Önüme bakmak istiyorum en azından hayal kurmak, hep bir şey eksik hayallerimde.
Şu an zaten uyuşmuş durumdayım, yanımda olanlardan ziyade en yanımda olmayanı düşünüyorum, umutsuz vaka.
Geriye geçmişten başka bir seçenek kalmıyor.
Benim o ben. Bu yüzden bi b.k olmaz benden. Geçmişe takılı kalıyorum ve bunun bilincindeyim. Yanlış olduğunun farkındayım ama hala oraya bakıyorum. Öyle. Kabullendim.
Hayatı yaşanmaz kılar. Bu sadece karşı cinsle alakalı bir şey değil. Bu sene çok sevdiğim iki yakın arkadaşım çıktı hayatımdan ikisi de çıksın istemezdim. Ama yapılan haksızlık sonucu atlatmam çok zor olmadı. Ama diğeri gerçekten emek harcadığım çok yıllar olan bir arkadaşlıktı. Bir şekilde bitti. ilk başta çok kötü hissettim kendimi. "Ama ben onun için şunları ... yapmıştım" larla geçti neredeyse bir ayım. Sonra yavaş yavaş alıştım olanların üzerine düşünmeye fırsatım oldu. Sizi yıpratan, sizi sadece ihtiyaç olduğu için etrafında tutan insanları hayatınızda barındırmayın. Bazı insanlar kötü ve kötü olmak için haklı sebepleri de yok. insanın huzuru olsun gerisi önemli değil her şey zamanla geçer.
Benim bu. Başlığı sürekli geçmişi düşünerek yaşayamamak diye açmak daha mantıklı olurmuş, zira son 3 aydır geçmiş 7 yılımı düşündükçe kendimi yiyip bitiriyorum ve normal hayata adapte olamıyorum. Ayrıca sürekli geçmişte yaşamak insanı aynı zamanda demoralize de ediyor. Hep anıların altında ezilip kalıyorum ve nefes alamıyorum.
