Bunlarda bir de böyle “ortam hakimiyeti bende” tavrı olur. Sırtına temas, omuza el koyma girişimleriyle falan aklınca üstünlük kurar.
Senin o beden dili taktiklerine sokarım, eline ayağına sahip çık, denmiyor tabi her zaman ama direkt bileğini tutup temasını kesmişliğim vardır. Bir de bunu yapıp hiçbir şey olmamış gibi konuşmaya devam edince ne halt edeceğini şaşırıyor ibiş.
En son, böyle samimiyetini arttırıp elini omzuma atmaya kalkan benden 30 yaş büyük birini açıkça “elini çek, bir daha da sakın böyle bir şey yapmaya kalkma” diye 7-8 kişinin arasında uyardım. Ortam buz kesti.
Eski nesiller, özellikle kendilerinden yaşça küçük olanlara karşı bunu çok yapıyor. Uyarınca da samimiyet savunmasına giriyor.
Bakın özellikle iş hayatında buna asla ama asla izin vermeyin. Sizden kaç yaş büyük olursa olsun, isterse dedeniz yaşında olsun, ne kadar samimi olursanız olun, fiziksel temasla iletişim kurmayın, kurdurmayın. Samimiyet savunmasını da cevaplamayın bile, öyle göt gibi kalsınlar ortada.
Çünkü bunun sonu laçkalıktır. Bunu zaten çoğunlukla kendilerini kanıtlamak için değil, çevredekilere sizden üstün olduklarını ve sizi istedikleri gibi kontrol edebileceklerini sinyallemek için yaparlar. Bu samimiyet falan değildir, en hafif deyimle gevşekliktir.
Koluma dokunulmasından hiç hoşlanmam ben de, teselli eder gibi o ne öyle… ayrıca hiç el teması olmadan gönül selamıyla daha mutluyduk ya, hep o şekilde devam edebilseydik keşke.
