bi kere hayata geliyoruz ve bize ne kazandıracak diye düşünen insanlardanım. yani her seyin küçücük te olsa gülüncek bi tarafı var ve bunu kullanmak lazım bence.
Asla sahip olamayacağım bir olgudur. Örnekle açıklayacak olursam eğer, ilkokul - ortaokul çağlarındayken andımıza kaldırıldığımda gülmekten okuyamadığım için hocanın okul önünde beni azarlayıp yerime geçmemi söylemesi, efendime söyleyeyim eski çalıştığım yerde iş öncesi mitingde gülmem nedeniyle müdürün ceza kesip odadan kovması ve dahasıda var ki oda şudur, lise yıllarımda hoca bir metni okumamı istediğinde arkadaşlarımında gaza getirişleriyle gülmekten okuyamamam gibi gibi birçok nedendir ciddiyet sahibi olamayışım.
ergenlik zamanımda fazlası ile cıvık olan yaşıtlarımdan farklı olmak adına yakalandığım hastalıktı. gülün yaşayın eğlenin içinizden geldiği gibi yemişim duruşunu ya. heba oldu yıllarım çok üzgünüm.
Panik ataka yol açtığı düşünülen eylem. Evet böyle davranmak dogrudur ama robot olmadığımız için çok zordur. Ciddi insanların millet ne der diye düşünmeden her türlü rezilliği yapıp yine de el üstünde tutulan kisilere özendigi bir gerçektir.
