Dinleme, sakinleştirme, teselli etme özürlü arkadaştır.
Kelime dağarcığı da minimum düzeydedir muhtemelen...
Bulmuştur işin kolayını, " boşver" der geçer...
Bir iki cümle edeydin bari diyerek öyle bakakalırsınız...
Bir daha da bir halt anlatmazsınız...
herkesin mahallesinde en az bir tane bulunması gerekir. bulutlu bir günde bu tip bir arkadaşla mahallede yürüyorduk, aslında peşime takılan oydu ama sesimi çıkartmadım, yazıktır dedim, onun yerinde ben de olabilirdim, beni kovsalar iyi mi!?
konuyu bölüyorum ama, soruyorum size sözlük ahalisi, küçükken mi dışlansanız daha ağırınıza kaçar, yoksa büyüyünce mi? bana sorarsanız tabi ki küçükken. tek eğlence mahallede kurulan iki takımın kıyasıya mücadelesine dahil olup, ter döküp, aslanlar gibi yenip sevinmek, ya da yenilip arkadaşlarla üzüntünü paylaşmak değil midir? koskoca insan olunca iş yerinde dışlansanız, işinizi yapıp paranızı alınca pek büyük bir sorun kalmayacaktır, diğer insanlardan size ne?
konuyu baya böldüm kusura bakmayın, bir önceki paragraftaki düşünceler ve arkadaşım ile ilerliyorduk. "hayat ne garip lan?" dedim, ondan "ne garibi amk yürü bakkala çitos alalım" cevabını beklerken, o hiç bir şey demedi. "boşver" dercesine bana baktı. adını hatırlamadığım bir arkadaştı bu, "adın neydi?" dedim, yine "boşver" dercesine bana baktı. çitos cevabını beklediğim için canım çitos çekmişti, "yürü la bakkala çitos alalım" dedim, yine "boşver" dolu bakışlarıyla beni süzüyordu. en sonunda dayanamayıp "skicem ama lan boşverini" dedim, "boşver" bakışını yine üzerime tuttu. "dostum neden böyle yapıyorsun? belki de seninle güzel bir arkadaşlığa imza atabilirdik, belki de aynı kıza aşık olup oturup kız için tartışacaktık, pes oynarken adama böyle koyarlar akıllı ol sözleri eşliğinde birbirimizi yenecektik, neden! nedeeen!" diye bağırdım. cevabını söylememe gerek yok ama ben öyle sinirlenmiştim ki...
g.tüne tekmeyi bir bastım, cıyaklaya cıyaklaya kaçtı. evet küçükken kedilerin bazılarını pokemon adlı çizgi-dizideki meowth gibi konuşabilir sanıyordum.
