Yok abi benim aklıma çok başka şey geldi de hangisini yazsam diye karar veremedim. Çiftlere göre değişebileceğinden daha önemlisi partner ile uyum bence. Tüm pozisyonlar süper olur böylece.
devreler kuramında geçen haliyle ; birden çok bağımsız kaynak içeren devrelere uygulanan, her seferinde bir kaynak açık kalacak şekilde devre indirgenmesiyle yapılır. en son bulunan sonuçlar cebirsel olarak toplanır ya da doğrudan yazılır. bu işleme süperpozisyon denir efenim.
kuantum fiziğine göre atomaltı bir parçacığın birden fazla konumda bulunması durumudur. Bu durum biz onun konumunu gözlemleyene kadar devam eder. Bu parçacığın konumu gözlemlendiğinde ise alternatif konumları yok olup gözlemlediğimiz tek bir konuma çöker.
dalga fonksiyonununun süperpozeliği açısından bakarsak süperpozisyon; eğer dalga fonksiyonu gerçek değilse, yani bir olasılık dalgası şeklinde var oluyorsa, bir elektron gözlemlenmediğinde enerji ve momentum bilgisi bu fonksiyonun içerisinde yer alır. buna göre de elektron her an her yerdedir. gözlemlendiği an fonksiyon çöker. fonksiyon çöküşü burada gerçekliğin yaratılması anlamına gelir. bu kopenhag yaklaşımındaki süperpozisyon durumudur. eğer fonksiyondaki diğer olasılıkları farklı bir gerçeklikte sürdürmek isterseniz başka evrenler yaratmanız gerekir.
nesnel bir dalganın varlığından bahsediyorsak, bu durumda gözlemlenmediğinde parçacık bu dalga üzerinde her an her yerde değil, her zaman belli bir noktada bulunur. bu durumda süperpoze bir parçacıktan bahsedemeyiz. fenomenolojik bir çöküşten ve dolayısıyla fenomenolojik bir süperpozisyondan bahsedebiliriz. bu da bohm mekaniğinin bir sonucudur.
not: sadece Von Neumann–Wigner yorumu deterministik olmayıp gerçek bir dalga fonksiyonunun varlığını ileri sürerek aynı zamanda da fenomenolojik olmayan bir süperpozelikten ve çöküşten bahseder.
newton mekaniginde elektrik alanlara elektrik alanlar eklediginizde yeni bir elektrik alan olusur. bu klasik mekanikteki ust uste binme yani superpozisyon durumudur. kuantum mekaniginde ise klasik mekanik cercevesinde dusunmeye devam edersek mantığımıza ve sezgimize aykırı olaylar gerceklesir. dolayısıyla daha farklı dusunmeliyiz.
eger bir kaynaktan cikan fotonları iki ayrı yone bolecek bir mekanizma tasarlarsak ve bu iki ayrı yone de belli acilarda birer ayna yerlestirirsek bu iki ayrı yondeki fotonlar bu aynalara carpip tek bir noktada tekrar birlesir. bu birlsim noktasında da iki farklıyonden gelen fotonları inceleyen iki ayrı dedektor vardır. klasik mekanige gore kaynaktan cıkan ışık ikiye bolunup fotonların bir kısımı bir yone oteki kısmı diger yone gider. kuantum mekanigine gore ise bir foton aynı anda iki yone de gider. fotonlar dedektore ulastıgında girisim deseni meydana gelir. ancak girisim dedigimiz sey klasik mekanige gore iki ayrı fotonun birbiri ile girisim yapmasidir. gercekte olan ise tek bir fotonun yine kendisi ile girisim yapmasidir. ustelik fotonları bir arada da tek tek de gonderseniz bu boyledir. sonucta da olasılıksal bir veri ortaya cikar. bu hareketi ise klasik mekanik aciklayamaz. bu noktada bir parcacigin superpozisyon durumunu vektorlerle ifade edebiliriz. yani iki farkli vektorun bilesimi tek bir vektoru temsil eder. bunu vektorler konusundan da biliyoruz zaten. burada durumları, dalga fonksiyonlarını ve vektorleri yine vektorlerle ifade ediyoruz. hepsi aynı sey yani.
elimizde iki farkli durumun superpozisyon hali olsun. bunlara a ve b durumları diyelim. bunu ifade ederken ilk durumun herhangi bir ozelligini (acisal momentum veya enerji gibi) olctugumuzde buna x dersek, digerine de ayni ozelligi olcup y dersek,
kuantum mekaniksel durumumuz şu oluyor:
alfa a + beta b
alfa ve beta burada kompleks sayılar kumesini temsil ediyor. buna superpozisyon durumu deniyor. peki a ve b durumlarının tek tek ozelliklerini olctumuzde sonuc x ve y çıktıysa, superpozisyon durumunda aynı ozelligi olcersek sonuc ne olur?
tabii ki de alfa^2 + beta^2
bu ne demek? bu psi'nin karesinin iki farkli durum icin bize verdigi bir sonuc. yani fotonun iki farkli noktada bulunma olasılıklarına dair bir sonuc. olasılık(a) + olasılık(b) diyebiliriz buna. bu ikisinin toplamı ise bize her zaman 1'i verir.
klasik mekanikte bir polarizöre belli açıda gönderilen bir ışık için şöyle bir formul ortaya cıkıyordu:
e(alfa) = e(0) cos(alfa)x + e(0) sin(alfa)y
şimdi artık yeni durumda cos^2(alfa) yı kullanabilir ve bu yondeki olasılık dagılımını bulabiliriz. cunku superpozisyon isin icine girdi. aynı sekilde sin^2(alfa) yı da kullanabiliriz ve bu da bize bu yondeki olasılıgı verir. ancak ayrı ayrı a ve b yi olcersek sonuc yine sırasıyla a ve b olur. superpozisyonun bu dogası da bizi gözlemci etkisi denen fenomene götürür. bu da bambaska bir konudur. islerin iyice sapittigi noktadir.
