x takım için şampiyon olmak, avrupa arenasına bilettir, daha fazla destanlar yazmak için araçtır. y takım için ise süper lig şampiyonluğu en büyük amaçtır. y takımının taraftarı, elbetteki x takımının şampiyonluk sevincini doğru bir şekilde algılayamaz, algılaması da beklenmez zaten. x hangi takım, y hangi takım, bunun kararını da objektif yazar arkadaşlara bırakıyorum.
süper ligi küçümseyenin şampiyonluğu, küçümsemeyenle eşit üstüne 10 tane fazladan türkiye kupası, 2 tane avrupa kupası vardır. küçümsemeseydi neler olurdu orasınıda küçüklerimiz düşünsün.*
süper ligimiz öylesine müthiştir ki, yayın ihalesine "9 maçın canlı yayınlanması" şartı yerine, "haftada en az 4 maçın canlı yayınlanması" şartı getirilir.
1. lig maçları da "en az 3 maç yayınlanır" şartı taşıyor. süper ligimiz sadece 1 maç kadar mı kaliteli 1. lig'den?
ligin kalitesizliğini eleştirmek başka bir şey, şampiyonluğa sevinmek başka bir şeydir.
işin tuhaf tarafı hiçkimse asla "önemli olan türkiye kupası eheheh" demez uzuvlardan element uydurmaya gerek yok.
ha ayrıca, bir beşiktaşlı olarak açık ve net olarak diyebilirim ki, ben benim takımımın her sezon ligi 2. bitirmesine razıyım ancak, her sene şampiyonlar liginde en azından gruptan çıkmalı hatta çeyrek final, yarı final oynamalı.
tipik bir fenerbahçe fanatiğinin düşündüğü üzere, fenerbahçe' nin kazandığı şampiyonluklar haklı, diğer takımların kazandığı şampiyonluklar haksızdır. antipatik fenerbahçe başkanı başta olmak üzere, tüm fenerbahçeli fanatikler kendilerinin kıskanıldığını zanneder. bu yüzden daha da antipatik olurlar.
konu dağılmadan, süper lig i küçümseyip şampiyon olunca sevinenler, sonuna kadar haklı insanlardır. çünkü hala türk futbolu duraklama dönemindedir ve futbolda gözle görülür gelişmelere rastlanmamaktadır. yine de şampiyon olanın sevinmeye sonuna kadar hakkı vardır.
kısacası, bu konudan bahseden biri, fenerbahçe' nin diğer takımlardan üstün olduğu ve kıskanıldığı üzerine konu açmaya çalışan bir fenerbahçe fanatiğidir her sohbette, ona aldırmamak gereklidir.
futbolu bırakıp, hatta futbolu aşıp; kişiler arası hırs kavgasına alet olan cahil zavallılardır. tek bildikleri kavgadır, kavga etmekten zevk alan bir egoları vardır. o egoyu tatmin etmek için stada 90 dakika küfretmeye gelenler de bunlardır. insanımız insan değil hocam.
alnından öpüyorum, ben kim miyim ? ben bir galatasaraylı ama ne önemi var ki.
fenerbahçe taraftarı dışındaki kesimin iki yüzlülüğüdür. büyük takımların sezon başı hedeflerinin yoğunluğunu ölçseniz % 95 lig şampiyonluğu vardır. ama bu hedeften uzaklaşıldıkça, özellikle fenerbahçe'nin durumuna göre "önemli olan avrupa", "türkiye kupası hehehehe" gibi zırvalamalar başlar. hepimizin bildiği gibi tek bir lig şampiyonluğu 10 türkiye kupasından, avrupada 10 kez tur atlamaktan (sıradan takımları elemek) daha önemlidir. hanginiz dinamo bükreş'i yenince ağladınız, geçen sene beşiktaş kupayı aldığında sokaklarda tek bir korna sesi duyuldu mu? ama şampiyonluktan sonra başkanları ağladı.
özellikle 2003-2006 arası fenerbahçe iki kez üst üste şampiyon olunca diğer takım taraftarlarının türkiye ligini nasıl kötülediklerini hatırlıyorum. sonra da son haftada gelen şampiyonlukla birlikte hasan şaş'ın, mondragon'un göz yaşları. önceden "orospu" dediği kızla evlenirken düğünde neşeyle oynayan damat tipi geliyor gözümün önüne. bir şeyi kötülerken çok dikkat etmek gerek. kötülediğin şeyi kazanınca da sevinmeyeceksin o zaman.
