Çocukluk döneminde gördüğümüz korku ve utanç duyguları ise superego gelişiminin belirtilerindendir. Çocukluk döneminde oluşmaya başlayan hayatının sonuna kadar sürdürdüğü bir olgudur.
id ve egonun frenidir.
Toplumsal yaşamda varolabilmenin, huzurun, "insan " gibi insan olmanın kurallarını, gerekliklerini, kulağımıza ve yüreğimize fısıldayandır.
Suç işleme potansiyeli olan bir insan olarak sadece sevdiğim kadını düşünerek bu arzumu dizginliyorum. Yani birisine sarılmak beni mutlu ediyor. Annemi hiçbir zaman sevmedim. Mutlu bir ailede dogmadim; ama boş bir insan da değildim. Siz evreni düşünürken, sevgilinizi düşünürken ben birini nasıl bıçaklarım, abimi nasıl öldürürüm diye düşünüyordum. Yani benim için evren kafamın iciydi. Okuduğum her şeyden etkilenirdim. Çünkü dislanmistim. Kimse beni sevmiyordu. Bir kız arkadaşım da olmadı. Çünkü utanılacak şeyler vardı. Beni hayatta tutan tanrı korkusu değil süper egoydu.
