bir ünlem sözüdür, emirdir. annelerin sümüklü veletleriyle lavabo başında despotça ve hunharca giriştiği hijyen mücadelesinin parolasıdır.
anne kişisi çocuğunun burnunu tutar ve 'sümkür!' diye emreder, çocuk ise içinde bulunduğu durum karşısında ne kadar utansa, çekinse ve iğrensede kaçınılmaz bir şekilde bu komutu yerine getirmek zorundadır. anne de iğrenir çocuk ta. ve musluğun suyu akıp giderken beraberinde çocuğun kafasından gelen su da akar gider kanalizasyona doğru.
anne kişisi evladını temizlemiş olduğu için rahatlamış, velet kişisi ise burnu acıdan sızlar bir şekilde olay yerinden uzaklaşır.
