kureyş'in hatıbı. hazret-i ömer'in deyimiyle; insanlar onu yalnız sulh için gönderirlerdi. nitekim hudeybiye'ye sulh için gelmiş antlaşmada "allah'ın rasulu muhammed" ibaresine "biz senin peygamberliğini tasdik etsek, senle savaşmazdık ! " demiştir.
islama ilk yıllarda giren oğulları abdullah ve ebu cendel'e karşı çıkmış onları ev hapsine tutmuştur fakat daha sonra oğullarının yolundan gitmiş müslüman olmuştur.
hudeybiye'de yaşanan olay sonrasında ömer r.a. hiddetlenmiş: " ya rasulallah izin ver süheyl'in başını gövdesinden ayırayım " şeklinde sitemde bulununca, rasulallah:
" ya ömer bakarsın seni sevindirecek işler yapar " diyerek karşı çıkmıştır ve habib-i zişan'ın dediği gerçekleşmiştir.
süheyl bin amr daha sonra samimi bir müslüman olacak ve peygamberimizin ölümünden sonra gerçekleşecek fitnelerden birine kendisinin allah vergisi yeteneği olan konuşmacı, ikna kimliğiyle son verecektir.
--spoiler--
Süheyl bin Amr (r.a.), islamiyete girdikten sonra canla başla islam için çalışmaya başladı. Çok hassas kalpli ve ince ruhlu bir hâle geldi. Zaman zaman eski hayatını hatırlayıp ağlardı. Hele Kurân okunurken büsbütün dayanamaz, çok ağlardı. ibadetine fevkalade düşkün ve müttaki idi.
--spoiler--
hz muhammed döneminde yaşayan mekke kureyşinin önde gelen liderlerinden biridir.
sert mizaçlıydı ve toplulukta fikirlerini kolay kabul ettirirdi. hitabet konusunda da yetenekliydi.
peygamber öldükten sonra, dinden çıkanların sayısı oldukça artar.
bu olaylardan sonra süheyl bin amr da insanların karşısına çıkıp şöyle seslenir:
"her kim irtidat (dinden çıkma) yoluna sapmaya yeltenirse hiç düşünmeksizin, nasıl ve niçin demeksizin kellesi uçurulacaktır. bu meselede hiç kimseye herhangi bir müsamaha gösterilmeyecektir." (islam tarihi-s.470-471/Mevlana Şah Muhammed ismail Pani Pati)
yine aynı kaynakta halife hz ebu bekir'in de kimsenin dinden çıkmaması ve çıkanların da öldürülmesi için tüm arabistan yarımadasına ordu gönderdiği yazar.
işte bu olaylardan yaklaşık 40 yıl sonra da müslüman araplar tarafından türk'lerin kelleleri uçurulmuş, kalanları köle, kadınları da cariye olarak alınmıştır.*
böylelikle islam'ın savaş dini olmadığı da asla kanıtlanamamış, yalnızca iddia derecesinde kalmıştır.
